اگرچه نتیجه اولین بررسی سراسری گواتر در ایران در سال ۱۳۴۸ گزارش شده بود (۱۹۶۹ ,Emami et al)، ولی سلسله تحقیقاتی که منجر به سیاستگزاری موثر در امر پیشگیری از اختلالات ناشی از کمبود پد شدند، از سال ۱۳۶۳ آغاز شده است. مطالعات وسیعی ابتدا در منطقه شهریار و سپس در مدارس شرق شهر تهران و روستاهای اطراف توسط گروه غدد درون ریز دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و انستیتو تغذیه و صنایع غذایی کشور انجام شد (۱۹۸۶ ,Kimiagar et al , ۱۹۹۰ & Azizi et al)، در سال ۱۳۶۸ کمیته کشوری مبارزه با کمبود با بررسی سراسری گواتر در استانهای ایران را برنامه ریزی کرد که توسط این گروه تحقیق و با همکاری مسئولان بهداشتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مرکز و استانها به مرحله اجرا گذاشته شد (۱۹۹۰ ,Azizi et al) . مجموع این بررسیها نشان داد که گواتر به صورت هیپر آندمیک در بیشتر استانهای کشور شدت دارد. مع هذا در اکثر قریب به اتفاق افراد، گواتر تنها تظاهر کمبود بد بود. در ایران نخستین محلی که در آن اختلالهای رشد جسمی و ذهنی همراه با کمکاری تیروئید مشاهده شد، روستای کیگا بود (۱۹۸۹ ,Kimiagar et al).
روستای کیگا در ۳۵ کیلومتری شمالغربی شهر تهران، نزدیک به امامزاده داوود قرار دارد. بیشتر ساکنان این روستا در سه ماهه تابستان به امامزاده کوچ نموده ، امور تجاری و مسافر خانه داری آن را به عهده می گیرند و ۸ الی ۹ ماه بقیه سال را در روستای کبگا به کشاورزی اشتغال دارند. ارتفاع روستا از سطح دریا حدود ۱۵۰۰ متر است.
در سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۸ قبل از تزریق محلول روغنی یددار بررسیهای متعددی در زمینه های مختلف ، برای یافتن اثرات کمبود ید در سیستمهای مختلف بدن در دانش آموزان کیگا انجام گرفت. در کلیه این بررسیها تیم مرکز تحقیقات غدد بیمارستان آیت الله طالقانی و انستیتو تغذیه شرکت داشتند و بر حسب موضوع تحقیق بخشهای روانپزشکی و روانشناسی بالینی، نورولوژی، گوش و حلق و بینی، رادیولوژی همکاری کردند.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1398/12/12 | پذیرش: 1398/12/12 | انتشار: 1398/12/12