اثر سوء سروصدا بر روی سلامت انسان از دیر باز آشکار بوده و اولین اثر زیان­بخش آن بر روی شنوائی در سال ۱۸۳۱ معلوم و با توجه بشغل کارگران این بیماری Boiler Maker&#۳۹;s Deafness نامیده شد.
سر و صدای ناشی از ماشین آلات صنعتی یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست بوده و در بین صنایع مختلف ریسندگی و بافندگی یکی از پر سر و صداترین صنایع می­باشد. و بهمین دلیل گروه بهداشت حرفه­ای از بدو تأسیس بررسی­هائی در این مورد انجام داده و در حال حاضر نیز طرحی در این زمینه در دست اجرا دارد.
نتیجه بررسی انجام شده در پنج کارخانه تهران نشان می­دهد که در قریب ۲۵ تا ۴۷ درصد کارگاه­های این کارخانجات میزان تراز کلی صدا از استاندارد بین المللی (۹۰ دسی بل برای هشت ساعت کار مداوم در روز و پنج روز در هفته ) بالا بوده و در تعدادی از کارگاه­ها نیز در حد استاندارد بوده و اثر آن بر روی شنوائی کارگران بخوبی مشهود است.
نتایج ادیومتری این گروه نشان می­دهد که کاهش آستانه شنوائی در سال­های اول در حدود فرکانس­های بالا (۴۰۰۰ سیکل در ثانیه) بوده و با پیشرفت سال­های خدمت، افت شنوائی در سایر فرکانس­ها نیز دیده شده و میزان کاهش در دو گوش تقریبا یک سال می­باشد. با توجه به اینکه این نوع کری از نوع عصبی بوده و در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد، رعایت اصول پیشگیری از جمله:
۱- انتخاب کارگران مناسب جهت کار.
۲- رعایت اصول و مهندسی و فنی در ساخت ماشین­آلات و کارگاه­ها.
۳- انجام آزمایشات دوره­ای
۴- استفاده از وسایل حفاظت فردی، اهمیت خاصی را دارا می­باشد.