نگارندگان یک خانواده ایرانی مبتلا به سندرم روتور را معرفی می­کنند، بررسی نوشته­های پزشکی نشان می­دهد که یرقان همولیتیک با افزایش بیلی روبین مستقیم در کلبمی­های ایرانی الاصل شیوع ویژه­ای دارد و قسمت اعظم افراد مبتلا از نقاط مختلف ایران بوده­اند. یرقان مزمن ایدیوپاتیک یا بیماری دوبین جانسون یا سندرم روتور از نظر بالینی و آسیب شناسی متفاوت می­باشد. آزمون B.S.P در این دو بیماری نتایج کاملا متفاوت دارند. در بیماری دوبین جانسون بعد از کاهش اولیه B.S.P در پلاسما عیار آن مجددا افزایش پیدا می­کند، در حالیکه در سندرم روتور کاهش B.S.P پلاسما یکنواخت می­باشد و عیار خونی آن به طور ثانوی افزایش پیدا نمی­کند، بیماری دوبین جانسون را معلول عیب ترانسپورت و دفع B.S.P و آنیون­های آلی دیگر می­دانند، ولی سندرم روتور را معلول کاهش Uptake کبدی این آنیون­ها می­دانند. اغلب موارد یرقان همولیتیک مزمن از نوع دوبین جانسون می­باشد که در ایران شیوع ویژه­ای دارد. سندرم روتور نسبت به بیماری دوبین جانسون نادر است و انتشار جغرافیایی آن، به دلیل استثنائی بودن بیماری روشن نیست، به نظر می­رسد که خانواده­ای که در این مقاله معرفی می­شوند اولین مورد شناخته شده سندرم روتور در ایران باشند.