Manzour H, Eidi A, Sotoodehnejadnematalahi F, Zardooz H. Effect of high-fat diet feeding during pregnancy and lactation on basal plasma corticosterone concentration in 6-week old male rat offspring. Research in Medicine 2022; 46 (1) :1-8
URL:
http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3070-fa.html
منظور هاله، عیدی اکرم، ستوده نژاد نعمت الهی فتاح، زردوز حمیرا. اثر رژیم غذایی پرچرب در دوران بارداری و شیردهی بر غلظت پایه کورتیکوسترون پلاسما در زاده های نر شش هفته ای موش صحرایی. پژوهش در پزشکی. 1401; 46 (1) :1-8
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3070-fa.html
PhD فیزیولوژی، استاد گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، تهران، ایران , مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، تهران، ایران ، homeira_zardooz@yahoo.com
چکیده: (1154 مشاهده)
سابقه و هدف: مصرف رژیم غذایی پرچرب، به عنوان یک استرسور، در دوران بارداری و شیردهی می تواند برنامه ریزی سیستم نورواندوکرین را تغییر دهد و موجب بروز اثرات پایدار نامطلوب متابولیک و رفتاری در دورههای بعدی زندگی شود. در مطالعه حاضر اثر مصرف رژیم غذایی پرچرب در دوران بارداری- شیردهی بر غلظت پایه کورتیکوسترون پلاسما در زادههای بالغ نر موش صحرایی بررسی شد. این مطالعه در سال 1398 در گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی مادران از شروع بارداری تا پایان شیردهی رژیمهای غذایی پرچرب و معمولی دریافت کردند. زادههای نر در پایان شیرخوارگی، براساس رژیم غذایی مادر در دو گروه رژیم غذایی پرچرب (HFD) و معمولی (ND) قرار گرفتند (6 سر در هر گروه براساس مطالعات گذشته) و تا شش هفتگی رژیم غذایی معمولی دریافت کردند. سپس وزن بدن زاده ها با تراوزی دیجیتال اندازه گیری و خون گیری از دم جهت تعیین غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون با استفاده از کیت الایزای کورتیکوسترون انجام شد. آنگاه غدد آدرنال حیوانات خارج و با ترازوی دیجیتال توزین گردید. نتایج با استفاده از آزمون مستقل t آنالیز شد.
یافته ها: در مقایسه با زادههای گروه ND، غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون در زادههای گروه HFD (13/0±11/2) (01/0 P<) بیشتر و وزن بدن این زادهها ( 37/2 ± 8/114) (01/0 P<) کمتر بود. در حالیکه، وزن غدد آدرنال این زاده ها (80/2 ±25/28) تفاوت معنی داری با زاده های گروه ND (68/1 ±52/29) نداشت. افت نمونه در هیچیک از گروههای مورد مطالعه وجود نداشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد، با توجه به عدم تغییر وزن غدد آدرنال در زادههای گروه HFD، افزایش غلظت پلاسمایی پایه کوتیکوسترون در این زادهها به دلیل اختلال در کلیرانس کورتیکوسترون است.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی دریافت: 1400/4/27 | پذیرش: 1400/7/14 | انتشار: 1401/3/8
ارسال پیام به نویسنده مسئول