جلد 46، شماره 4 - ( 10-1401 )
جلد 46 شماره 4 صفحات 123-111 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.REC.1398.152
گروه تخصصی تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، f.ghazalian@srbiau.ac.ir
چکیده: (694 مشاهده)
سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه دو نوع تمرین هوازی بر پاسخ سلول‌های بنیادی، گلبول‌های سفید و مدت زمان بستری قبل از پیوند اتولوگ است. سرطان روند رشد کنترل ناپذیر در تولید مثل سلول‌های بدخیم است. برای درمان بسیاری از بیماری‌های بدخیم وغیر بدخیم خونی به پیوند سلول‌های بنیادی خونساز نیاز است که از راه شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، سلول‌های خونساز و سیستم ایمنی فرد را حذف و با سلول‌های بنیادی جایگزین می‌شود. موفقیت پیوند تا حد زیادی به میزان سلول‌های بنیادی بستگی دارد. هر چه میزان سلول‌ها بیشتر باشد، پیوندپذیری سریع‌تر انجام می‌شود و بیمار زودتر ترخیص می‌شود.
روش کار: 60 بیمار در رده سنی 69-22 سال به طور تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه 20 نفره (گروه هوازی پیوسته، هوازی ناپیوسته و گروه کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل راه رفتن روی تردمیل (بر اساس توانایی بیمار) به طور پیوسته و ناپیوسته به مدت 30 دقیقه صبح و بعد از ظهر، با در نظر گرفتن میزان درک تلاش، به مدت هفت روز متوالی دوره موبیلیزاسیون انجام شد.گروه کنترل تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکردند. نمونه خون صبح روز قبل و بعد از موبیلیزاسیون گرفته شد و میزان CD34 ,MNC و WBC به صورت مطلق شمارش شد. تعداد روزهای بستری نیز بعد از ترخیص بیمار شمارش شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون کای- اسکوار، تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون مقایسه چندگانه استفاده شد. میزان p کمتریا مساوی 0/05 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: فعالیت هوازی پیوسته و ناپیوسته با شدت متوسط سبب افزایش تعداد سلول‌ها در مقایسه درون گروهی در هر سه گروه و کاهش تعداد روزهای بستری در گروه پیوسته می‌شود. در بررسی مقایسه فعالیت هوازی پیوسته و ناپیوسته، افزایش میزان سلول‌های CD34 و MNC در گروه پیوسته به طورمعنا‌داری نسبت به گروه ناپیوسته بیشتر بود (این مورد را در مقاله‌ای به زبان انگلیسی که در رفرنس ها اشاره شده است، چاپ شده است.) ولی از نظر متغیر WBC بین گروه‌ها پیوسته و ناپیوسته اختلاف معناداری وجود نداشت و هم‌چنین تعداد روزهای بستری در گروه پیوسته در مقایسه با گروه ناپیوسته کمتر بود (0/05 ≤ P).
نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی هوازی پیوسته و ناپیوسته با شدت متوسط، به طور معناداری سبب افزایش سلول‌های بنیادی خونساز می‌شود و هم‌چنین تعداد روزهای بستری بیمار در بخش پیوند، در گروه پیوسته در مقایسه با گروه ناپیوسته کمتر بود. اگر چه این افزایش در میزان سلول‌ها و کاهش در تعداد روزهای بستری، در نتیجه تمرین‌های هوازی پیوسته بیش از تمرین‌های ناپیوسته بود و به سبب نقش بالقوه این سلول ها در پیوندپذیری، احتمالاً می‌تواند به پروسه پیوند کمک کند.
روش کار: 60 بیمار در رده سنی 69-22 سال به طور تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه 20 نفره (گروه هوازی پیوسته، هوازی ناپیوسته و گروه کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل راه رفتن روی تردمیل (بر اساس توانایی بیمار) به طور پیوسته و ناپیوسته به مدت 30 دقیقه صبح و بعد از ظهر، با در نظر گرفتن میزان درک تلاش، به مدت هفت روز متوالی دوره موبیلیزاسیون انجام شد.گروه کنترل تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکردند. نمونه خون صبح روز قبل و بعد از موبیلیزاسیون گرفته شد و میزان CD34 ,MNC و WBC به صورت مطلق شمارش شد. تعداد روزهای بستری نیز بعد از ترخیص بیمار شمارش شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون کای- اسکوار، تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون مقایسه چندگانه استفاده شد. میزان p کمتریا مساوی 0/05 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: فعالیت هوازی پیوسته و ناپیوسته با شدت متوسط سبب افزایش تعداد سلول‌ها در مقایسه درون گروهی در هر سه گروه و کاهش تعداد روزهای بستری در گروه پیوسته می‌شود. در بررسی مقایسه فعالیت هوازی پیوسته و ناپیوسته، افزایش میزان سلول‌های CD34 و MNC در گروه پیوسته به طورمعنا‌داری نسبت به گروه ناپیوسته بیشتر بود (این مورد را در مقاله‌ای به زبان انگلیسی که در رفرنس ها اشاره شده است، چاپ شده است.) ولی از نظر متغیر WBC بین گروه‌ها پیوسته و ناپیوسته اختلاف معناداری وجود نداشت و هم‌چنین تعداد روزهای بستری در گروه پیوسته در مقایسه با گروه ناپیوسته کمتر بود (0/05 ≤ P).
نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی هوازی پیوسته و ناپیوسته با شدت متوسط، به طور معناداری سبب افزایش سلول‌های بنیادی خونساز می‌شود و هم‌چنین تعداد روزهای بستری بیمار در بخش پیوند، در گروه پیوسته در مقایسه با گروه ناپیوسته کمتر بود. اگر چه این افزایش در میزان سلول‌ها و کاهش در تعداد روزهای بستری، در نتیجه تمرین‌های هوازی پیوسته بیش از تمرین‌های ناپیوسته بود و به سبب نقش بالقوه این سلول ها در پیوندپذیری، احتمالاً می‌تواند به پروسه پیوند کمک کند.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، موبیلیزاسیون، سلول‌های بنیادی خونساز، پیوند اتولوگ
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تربیت بدنی و علوم ورزشی ( فیزیولوژی ورزشی - بیومکانیک ورزشی )
دریافت: 1401/1/19 | پذیرش: 1401/4/26 | انتشار: 1401/11/26
دریافت: 1401/1/19 | پذیرش: 1401/4/26 | انتشار: 1401/11/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |