جلد 47، شماره 4 - ( 12-1402 )
جلد 47 شماره 4 صفحات 95-82 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: ir.medilam.rec.1395.192
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران. ، fathi.m@lu.ac.ir
چکیده: (600 مشاهده)
سابقه و هدف: استئوسارکوم (OS) یکی از شایع‌ترین سرطان‌های استخوان است که به طور مداوم کودکان، نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. محدودیت اثربخشی درمان‌های فعلی این‌گونه بیماری تأیید شده است. تمرین‌های توانبخشی یکی از روش‌هایی است که گفته شده می‌تواند اثر خوبی داشته باشد، اما مطالعه‌ها در این‌باره کم است. هدف از این مطالعه حاضر استئوسارکوم یک تومور بدخیم استخوانی که از سلولهای اولیه سازنده استخوان به وجود می‌آید و تولید ماده استخوانی بدخیم، علامت بـارز هیستولوژیک آن است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامینD بر سطح سرمی استئوکلسین، مقاومت انسولینی و عملکرد سلولهای بتای پانکراس افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان بود.
روش کار: این مطالعه به‌روش تجربی بود. تعداد 40 بیمار زن مبتلا به سرطان استئوسارکوم با نمایه توده بدنی بالای 30کیلوگرم بر مترمربع، سن 4/03 ± 24/9سال، قد 3/2 ± 163/8سانتیمتر و وزن 4/5 ± 82/71کیلوگرم آزمودنی‌های تحقیق حاضر بودند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به چهار گروه (کنترل) (بیمار- تمرین)، (بیمار- تمرین- دارونما) و (بیمار- تمرین- ویتامینD) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 10 هفته فعالیت ورزشی پیلاتس، سه جلسه در هفته (30 جلسه) است. گروه مکمل هفته‌ای IU 500 ویتامین دی را به‌مدت 10 هفته مصرف می‌کردند. دادهها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد (0/05P = ).
یافته‌ها: تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D، سبب افزایش معناداری در استئوکلسین گروههای کنترل (3/5 ± 23/7)، بیمار- تمرین (14/4± 26/1)، بیمار- تمرین- دارونما (14/1± 26/6) و بیمار- تمرین- ویتامین D (23/1± 26/4) و کاهش معنادار گلوکز خون گروههای کنترل (29/9± 82/1)، بیمار- تمرین (0/49 ± 72/1)، بیمار- تمرین- دارونما (32/7± 71/1) و بیمار- تمرین- ویتامین D (22/8± 71/5) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد. تحلیل کوواریانس یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد تمرین‌های بازتوانی ورزشی همراه با مصرف ویتامین D سبب افزایش غیرمعنادار حساسیت انسولینی گروههای کنترل (63/4± 36/3)، بیمار- تمرین (11/2± 37/2)، بیمار- تمرین- دارونما (22/4± 37/2) و بیمار- تمرین- ویتامین D (12/1± 37/3) و عملکرد سلولهای بتای پانکراس گروههای کنترل (1/1 ± 1/5)، بیمار- تمرین (1/1 ± 1/9)، بیمار- تمرین- دارونما (1/77 ± 1/6) و بیمار- تمرین- ویتامین D (3/2 ± 1/9) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد. و همچنین تحلیل کوواریانس یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد 10 جلسه تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D سبب کاهش غیرمعنادار در مقاومت انسولین گروههای کنترل (56/7± 1/2)، بیمار- تمرین (45/1± 1/7)، بیمار- تمرین- دارونما (1/3 ± 12/2) و بیمار- تمرین- ویتامین D (1/1 ± 33/3) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که 10 هفته تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D، سبب افزایش در استئوکلسین و انسولین و کاهش گلوکز خون افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم شد.
روش کار: این مطالعه به‌روش تجربی بود. تعداد 40 بیمار زن مبتلا به سرطان استئوسارکوم با نمایه توده بدنی بالای 30کیلوگرم بر مترمربع، سن 4/03 ± 24/9سال، قد 3/2 ± 163/8سانتیمتر و وزن 4/5 ± 82/71کیلوگرم آزمودنی‌های تحقیق حاضر بودند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به چهار گروه (کنترل) (بیمار- تمرین)، (بیمار- تمرین- دارونما) و (بیمار- تمرین- ویتامینD) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 10 هفته فعالیت ورزشی پیلاتس، سه جلسه در هفته (30 جلسه) است. گروه مکمل هفته‌ای IU 500 ویتامین دی را به‌مدت 10 هفته مصرف می‌کردند. دادهها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد (0/05P = ).
یافته‌ها: تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D، سبب افزایش معناداری در استئوکلسین گروههای کنترل (3/5 ± 23/7)، بیمار- تمرین (14/4± 26/1)، بیمار- تمرین- دارونما (14/1± 26/6) و بیمار- تمرین- ویتامین D (23/1± 26/4) و کاهش معنادار گلوکز خون گروههای کنترل (29/9± 82/1)، بیمار- تمرین (0/49 ± 72/1)، بیمار- تمرین- دارونما (32/7± 71/1) و بیمار- تمرین- ویتامین D (22/8± 71/5) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد. تحلیل کوواریانس یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد تمرین‌های بازتوانی ورزشی همراه با مصرف ویتامین D سبب افزایش غیرمعنادار حساسیت انسولینی گروههای کنترل (63/4± 36/3)، بیمار- تمرین (11/2± 37/2)، بیمار- تمرین- دارونما (22/4± 37/2) و بیمار- تمرین- ویتامین D (12/1± 37/3) و عملکرد سلولهای بتای پانکراس گروههای کنترل (1/1 ± 1/5)، بیمار- تمرین (1/1 ± 1/9)، بیمار- تمرین- دارونما (1/77 ± 1/6) و بیمار- تمرین- ویتامین D (3/2 ± 1/9) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد. و همچنین تحلیل کوواریانس یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد 10 جلسه تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D سبب کاهش غیرمعنادار در مقاومت انسولین گروههای کنترل (56/7± 1/2)، بیمار- تمرین (45/1± 1/7)، بیمار- تمرین- دارونما (1/3 ± 12/2) و بیمار- تمرین- ویتامین D (1/1 ± 33/3) افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم پس از پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که 10 هفته تمرین‌های توانبخشی همراه با مصرف ویتامین D، سبب افزایش در استئوکلسین و انسولین و کاهش گلوکز خون افراد مبتلا به سرطان استئوسارکوم شد.
واژه‌های کلیدی: توانبخشی، ویتامینD، استئوکلسین، مقاومت انسولینی، بتای پانکراس، استئوسارکوم و سلولهای بنیادی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
تربیت بدنی و علوم ورزشی ( فیزیولوژی ورزشی - بیومکانیک ورزشی )
دریافت: 1402/4/28 | پذیرش: 1402/7/26 | انتشار: 1402/12/14
دریافت: 1402/4/28 | پذیرش: 1402/7/26 | انتشار: 1402/12/14
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |