سابقه و هدف: بیلی‌روبین‌متری پوستی (TCB) در جمعیتها و نژادهای مختلف نتایج متفاوت داشته است. در این مطالعه قدرت این روش با استفاده از نور برگشتی از پوست ناشی از جذب شعاع نوری توسط بیلی‌روبین رسوب شده در بافت بینابینی الاستینی محاسبه شد. روش بررسی: 525 نمونه از 260 نوزاد بررسی شد. ابتدا نوزادان در 6±26 ساعت اول تولد معاینه شدند و در صورت داشتن شرایط ورود به مطالعه، ریسک فاکتورهای زردی تعیین می‌شد و سپس TCB با دستگاه (Billi Check) ارزیابی و نتیجه ثبت می‌شد. به فاصله نیم ساعت، 1 سی‌سی خون جهت اندازه‌گیری سطح بیلی‌روبین سرمی (TSB) با روش استاندارد به آزمایشگاه ارسال می‌شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون کای‌دو و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه 63 نوزاد (2/24%) با زردی شدید (بالای صدک 95 ساعت/ سن) نیاز به فتوتراپی پیدا کردند. روش TCB از حساسیت 1/92%، اختصاصیت 4/92%، قدرت پیشگویی‌کنندگی مثبت 5/79%، قدرت پیشگویی‌کنندگی منفی 3/97% برخوردار بود. نتیجه‌گیری: در بررسی انجام شده، TCB برای شناسایی نوزادان در معرض خطر زردی شدید مناسب می‌باشد. این روش می‌تواند جایگزین مناسب برای TSB در بیلی‌روبین کمتر از 15 میلی‌گرم در دسی لیتر باشد.

واژه‌های کلیدی: بیلی‌روبین‌، بیلی‌روبین‌متری پوستی، نوزادان.

متن کامل [PDF 105 kb]   (3639 دریافت)