سابقه و هدف: ضعف درک گفتار از پیامدهای اصلی نقص شنوایی است. افراد مبتلا به "نوروپاتی شنوایی" گفتار را می شنوند اما قادر به درک آن نیستند. مشکلات این بیماران بیشتر از نقص در زمان‌بندی اصوات ذکر شده است که بر نقش رمزگردانی عصبی نمادهای زمانی در درک گفتار تاکید دارد. در بررسی حاضر، سایکوآکوستیک (کمترین اختلاف قابل شناسایی در شدت، فرکانس و زمان صوت) و توانایی بازشناسی واژه در افراد مبتلا به نوروپاتی شنوایی و افراد طبیعی شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسی: مطالعه تحلیلی حاضر روی 16جوان مبتلا به نوروپاتی شنوایی (با میانگین سنی30/5±0/20 سال) و 28 فرد با شنوایی طبیعی (با میانگین سنی 8/3±0/22 سال) صورت گرفت. با انجام آزمونهای "تمایز شدت" و "کشف وقفه" در سطوح فوق آستانه و آزمون "تمایز فرکانس" در فرکانس‌های اکتاوی مختلف، کمترین اختلاف قابل شناسایی برای شدت، فرکانس و زمان صوت در دو گروه اندازه‌گیری شد. همچنین "امتیاز بازشناسی گفتار" در سکوت و در سه نسبت سیگنال به نویز مختلف در دو گروه اندازه‌گیری، و نتایج کلیه آزمایشها در افراد مبتلا به نوروپاتی شنوایی و افراد شاهد با یکدیگر مقایسه گردید. یافته‌ها: بین افراد مبتلا به نوروپاتی شنوایی و گروه شاهد در آزمونهای کشف وقفه (در کلیه سطوح شدتی)، تمایز فرکانس (در کلیه فرکانس‌های اکتاوی مورد بررسی) و همچنین تمایز شدت صوت (در کلیه سطوح شدتی)، تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (003/0p<). در هر دو گروه، با انجام آزمون بازشناسی واژه در سه نسبت سیگنال به نویز صفر، 5+، و 10+، امتیاز افراد کاهش یافت و بین نتایج افراد مبتلا به نوروپاتی شنوایی و افراد شاهد هم در سکوت و هم در حضور نویز، تفاوت چشمگیری وجود داشت (001/0>p). نتیجه‌گیری بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر، در "نوروپاتی شنوایی" غالبا نقص در پردازش ویژگیهای زمانی و تمایز زیر و بمی مشاهده می‌شود. به نظر می‌رسد نقص شدید در پردازش ویژگیهای زمانی، علت اصلی کاهش درک گفتار در این بیماران است.

واژه‌های کلیدی: سایکوآکوستیک، امتیاز بازشناسی واژه، نوروپاتی شنوایی، اختلال در درک گفتار.

متن کامل [PDF 258 kb]   (6252 دریافت)