سابقه و هدف: استفاده گسترده از تزریقات غیر ضروری در سیستم سلامت جامعه، از عدم آگاهی کارکنان سلامت و یا باورهای غلط آنها سرچشمه می‌گیرد. این مطالعه، با هدف سنجش میزان اطلاعات کارکنان بیمارستان‌های آموزشی از نحوه انجام تزریقات ایمن و همچنین نگرش آنها راجع به ضرورت و مزایای احتمالی درمان تزریقی انجام شد. روش بررسی: 150 نفر از پرسنل دست‌اندرکار سلامت کودکان، اعم از پزشک یا پرستار، از دو بیمارستان دانشگاهی به روش متوالی وارد مطالعه گردیدند. اطلاعات مورد نظر، با استفاده از پرسشنامه‌ای که بر اساس معیارهای پیشنهادشده از طرف سازمان بهداشت جهانی طراحی شده بود، جمع آوری گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 150 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. پاسخ‌های نادرست و درصد افرادی که پاسخ اشتباه دادند، عبارت است از: راجع به استفاده از دستکش هنگام تزریق، 92 %؛ تمیزکردن سرپوش‌های ویال‌های تک‌دوزی با پنبه آغشته به الکل، 80%؛ ضد عفونی‌کردن پوست بیمار در محل تزریق عضلانی، 7/86%؛ انتخاب باسن بعنوان محل مطلوب تزریق در شیرخواران، 7/12%، جداکردن سرسوزن از سرنگ بعد از استفاده، 7/70%؛ و گذاشتن سرپوش مخصوص روی سرسوزن (Recap)، 56%. فقط 3/27% پرسنل با سرنگ‌های Atuo-disable آشنا بودند. 7/20% افراد برای بیماران سرپایی، داروهای تزریقی را بهتر از داروهای خوراکی می‌دانستند و در این عقیده بین پرشکان و پرستاران تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0p>). تقریباًً 80% پزشکان و بیشتر از 50% پرستاران بر این باور بودند که والدین کودک برای درمان فرزندشان، داروهای تزریقی را ترجیح می‌دهند. نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان می‌دهد که میزان آگاهی کارکنانی که با سلامت کودکان سروکار دارند، از نحوه انجام تزریقات ایمن، به هیچ وجه مطلوب نیست. برای تدوین راهکارهای مؤثر جهت کاهش خطرات تزریقات در اطفال، به برنامه‌ریزی آموزشی دقیق، نیاز مبرم وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: تزریقات ایمن، مراقبت‌های بهداشتی، اطفال، کودکان

متن کامل [PDF 161 kb]   (2483 دریافت)