قبل از شروع قرن بیست و یکم میلادی تغییرات عمده‌ای در شیوع بیماری‌ها در جوامع و به خصوص در جوامع پیشرفته و در سالیان اخیر در جوامع در حال پیشرفت ایجاد شده است. به این ترتیب که با ارتقاء سطح بهداشت عمومی هرم سنی جمعیت‌‌ها به طرف میانسالی و بزرگسالی تغییر یافته، با پیشگیری از بیماری‌های عفونی و مصرف آنتی بیوتیک‌ها مساله‌ بیمــــاری‌هـــــای واگیـــــر تا حــــــدود زیـــادی تحت کنتـــرل قــــــرار گــــــرفته است. از طرف دیگر افزایش سن، تغییر عادات غذایی و کمی فعالیت تغییرات عمــــــده‌ای را در شیوه‌ زنـــــدگی افـــــراد ایجاد کرده که باعث افزایش شیوع و بروز بیماری‌های غیرواگیر (non communicable disorders) شده است (1،2).