افزایش توان اقتصادی جوامع صنعتی و رفاه بیش از حد در زندگی، زیاده روی در مصرف چربیها، گوشت، شکر، نمک و مصرف دخانیات و از سوی دیگر کاهش فعالیت بدنی همراه با پیشگیری از بروز بیماریهای عفونی و نیز درمان مناسب آنها موجب افزایش متوسط طول عمر انسانها و تعداد سالمندان شده و با افزایش شیوع بیماریهای غیرواگیر و خطرات ناشی از آن همراه بوده است (1،2). تقریباً دو سوم مرگ ها در کشورهای پیشرفته به علت همین بیماریهاست. در کشورهای واقع درحوزه مدیترانه شرقی، بیماریهای قلبی- عروقی، بیماریهای مزمن ریوی، سکته و دیابت نوع 2، سه علت از 6 علت اول مرگ و میر را تشکیل می دهند (3).

در ایران نیز این بیماریها از علل عمده مرگ و میر و ناتوانی به شمار می روند (4). با گسترش شهرنشینی و شیوه زندگی صنعتی و نیز تغییر هرم سنی جامعه و پیر شدن جمعیت جوان امروزی ایران، در آینده ای نزدیک بر شیوع این بیماریها افزوده خواهد شد. در سال 1368 مرگ ناشی از بیماریهای قلبی 15-7 درصد کل مرگ و میرها را شامل می شد و شیوع احتمال سکته قلبی در زنان 3/1 درصد و در مردان 5/2 درصد برآورد شده بود (5). برآورد می شود که 2/1 میلیون نفر در جمهوری اسلامی ایران مبتلا به دیابت باشند (6). در افراد شهری بالای 30 سال، شیوع دیابت 2/7 تا 12 درصد و اختلال تحمل گلوکز ( IGT ) 2/8 تا 9/14درصد می باشد (7،6)

متن کامل [PDF 77 kb]   (4862 دریافت)