پژوهش در پزشکی

  سابقه و هدف : بعضی از پزشکان معتقدند که در همه کودکانی که با تب و تشنج مراجعه می­کنند بدون در نظر گرفتن علائم کلینیکی، انجام پونکسیون مایع نخاع الزامی است، زیرا تشنج می­تواند تنها علامت مننژیت باکتریال باشد. هدف از این بررسی ارزیابی ضرورت انجام پونکسیون مایع نخاع در کودکانی است که با تب و تشنج مراجعه می­کنند.

  روش بررسی : این مطالعه تحلیلی در مدت 4 سال بر روی 254 کودک 6 ماه تا 5 سال که با اولین حمله تب و تشنج تحت پونکسیون مایع نخاع قرار گرفته بودند، صورت گرفت. کودکانی که همراه تب و تشنج مننژیت داشتند به عنوان گروه مورد و کودکانی که تب و تشنج داشته ولی مننژیت نداشتند به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. موارد زیر بین دو گروه مقایسه شد: سن زیر یک­سال، درمان خوراکی آنتی­بیوتیک قبل از بروز تشنج، لتارژی، بی­قراری، استفراغ، سفتی گردن، ‌فونتانل برجسته، ‌سردرد، خواب­آلودگی، کوما، توکسیسیتی و کمپلکس بودن تشنج.

  یافته ­ ها : از مجموع 254 کودک، 12 مورد ( 7/4%) مننژیت داشتند. لتارژی (0006/0 p< )، تحریک­پذیری (0008/0 p< )، استفراغ (0001/0 p< )، سفتی گردن (0001/0 p< )، فونتانل برجسته (05/0 p< )، سردرد (006/0 p< )، خواب آلودگی(0001/0 p< )، توکسیسیتی (0012/0 p< )، کوما (005/0 p< )، تشنج کمپلکس (04/0 p< ) و مصرف آنتی­بیوتیک قبل از تشنج (0002/0 p< ) به طور معنی­داری در کودکان مبتلا به مننژیت بیشتر بود. تمام کودکان مبتلا به مننژیت حداقل یکی از شرایط زیر را داشتند: سن زیر یک­سال، مصرف اخیر آنتی­بیوتیک و علائم کلینیکی مثبت.

  نتیجه ­ گیری : با استفاده از معیارهای کلینیکی و نوع تشنج (ساده و کمپلکس)، می­توان کودکان بالای یک­سال را که مننژیت دارند، از آنهایی که مننژیت ندارند، ‌تشخیص داد. لذا انجام روتین پونکسیون مایع نخاع در تمام کودکانی که با تب و تشنج مراجعه می­کنند و سابقه مصرف اخیر آنتی­بیوتیک ندارند، ضرورت ندارد.