دکتر حسن مهاجرانی، آوا برارزاده صورتی، آرش غفارپسند، دکتر کامیار عباسی، دکتر مصطفی آلام،
جلد ۴۵، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
سابقه و هدف:با وجود مزایای متعدد در تزریق بی‌حسی با روش‌های جایگزین تکنیک معمول (Conventional) نظیر وجود عوارض کمتر و نیاز نداشتن به تزریق مکمل، هنوز استفاده از آن‌ها در درمان‌های دندان‌پزشکی چندان رواج نیافته است که قسمتی از آن از نبود تحقیق‌های کافی در این زمینه ناشی شده است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بی‌حسی دو تکنیک بلوک عصب دندانی تحتانی و Gow Gates در بیماران مراجعه‌کننده به بخش جراحی دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
مواد و روش‌ها:تحقیق حاضر به صورت کارازمایی بالینی تصادفی روی ۱۲۰ بیمار نیازمند کشیدن دندان‌های خلفی فک پایین انجام شد (۶۰ نفر در هر تکنیک). تزریق بی‌حسی در بیماران با یکی از تکنیک‌های عصب الوئولار تحتانی به روش conventional یا Gow-Gates و بر اساس پروتکل استاندارد انجام و زمان بی‌حسی در عصب‌های مختلف به همراه وجود عوارض پس از تزریق در آن‌ها ارزیابی شد. داده‌ها با آزمون‌های Chi-square و Mann-whitney U در بیماران دو گروه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها:بی‌حسی عصب چانه‌ای در دو روش معمول و Gow-Gates به طور میانگین پس از ۷۹/۲ و ۵۳/۷ دقیقه، عصب دندانی تحتانی پس از ۹۷/۳ و ۵۲/۹ دقیقه، عصب ثنایایی پس از ۱۷/۳ و ۵۷/۸ دقیقه، عصب زبانی پس از ۷۳/۱ و ۶۱/۳ و عصب باکال طویل پس از ۶۵/۱ و ۶۱/۳ دقیقه برقرار شد. در تمامی موارد، تفاوت‌های معناداری بین دو تکنیک دیده شد (p<۰,۰۰۰۱). آسپیراسیون مثبت در ۷/۱درصد افراد در تکنیک Gow-Gates و ۲۰درصد بیماران در تکنیک معمول دیده شد. همچنین، ۷/۱۶درصد بیماران در روش معمول به تزریق مکمل نیاز داشته، ولی هیچ بیماری در روش Gow-Gates نیاز به تزریق مکمل نداشت. ۳/۲۳درصد بیماران در روش Gow-Gates و ۳/۱۳درصد آن‌ها در روش معمول نیاز به تزریق دوباره داشتند (p=۰,۱۶).
نتیجه‌گیری:با وجود اینکه تمامی عصب‌ها در تکنیک Gow-Gates دیرتر از روش معمول بی‌حس شدند، ولی با توجه به میزان عوارض کمتر و نیاز به تزریق‌های مکمل اندک در این تکنیک، به نظر می‌رسد استفاده از این روش در برقراری بی‌حسی مطلوب در فک پایین بیماران از کارایی لازم برخوردار باشد.
