پژوهش در پزشکی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

سابقه و هدف : اختلال بیش فعالی و بی توجهی کودکان یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی اطفال می باشد که حدود 5 درصد از دانش آموزان مقطع ابتدایی به آن مبتلا هستند .این بیماری در پسرها شایعتر از دخترها است .این بیماری علاوه بر هزینه های زیادی که بر سیستم بهداشتی کشور اعمال می کند در سرنوشت شغلی، اجتماعی و آموزشی کودکان و رشد فکری و هیجانی آنها نقش مهمی دارد. لذا یافتن روشی که بیشترین اثر درمانی را در جامعه ما داشته باشد، ضروری بنظر می رسد. 

مواد و روشها :این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی دو گروه 20 نفری از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و بی توجهی می باشد که تحت درمان با قرص متیل فنیدیت در گروه اول و متیل فنیدیت توام با رفتار درمانی در گروه دوم بودند .آموزش رفتاردرمانی با استفاده از یک روش مشخص و سازمان یافته به یک گروه از کودکان علاوه بر دارو داده شد.

یافته ها :نتایج مطالعه نشان می دهد که درمان توام روی علائم بی توجهی و نافرمانی بیشتر از درمان تک دارویی موثر بوده است ولی روی علائم بیش فعالی و رفتارهای تکانه ای و کل علائم تاثیر بیشتری نداشته است. 

نتیجه گیری :اگرچه درمان توام روی دو دسته از علائم اصلی بیماری موثر نبوده است ولی با توجه به پاسخ بهتر بر روی علائم بی توجهی و نافرمانی کودکان، اهمیت روشهای آموزش خانواده در کاهش مشکلات دانش آموزان از قبیل افت تحصیلی، بی انضباطی، ترد شدن از طرف دوستان مشخص می شود که لازم است برای بالا بردن اعتماد به نفس و اصلاح بستر خانواده از تکنیکهای آموزش رفتار درمانی استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: متیل فنیدیت، رفتار درمانی، اختلال بیش فعالی و بی توجهی

متن کامل [PDF 148 kb]   (5161 دریافت)