مواد و روشها :این مطالعه بر روی 54 بیمار مبتلا به سیروز که طی سالهای 83-1382به بخش گوارش بیمارستان طالقانی مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند .اکوکنتراست ریه صورت گرفت و شانت داخل ریوی و داخل قلبی در آنها بررسی شد .توسط ABG اکسیژن خون شریانی و گرادیان (A-a(o2 اندازه گیری شد .علائم بالینی-آزمایشگاهی و علل زمینه ای بررسی گردید .تمام بیماران از نظر واریس مری تحت آندوسکوپی قرار گرفتند .بیمارانی که هر سه معیار تشخیص سندرم هپاتوپولمونر را به صورت سیروز کبدی، داکسی ژیناسیون خون شریانی (mmHg80Po2< (و دیلاتاسیون شریانی داخل ریوی داشتند، تحت عنوان سندرم هپاتوپولمونری کلینیکال تعریف شدند و بیمارانی که فقط دیلاتاسیون شریانی داخل ریوی داشتند ولی معیارهای دیگر (هیپوکسی خون شریانی (را نداشتند، تحت عنوان ساب کلینیکال هپاتوپولمونری شناخته شدند.
یافته ها :از 54 بیمار ،10 بیمار (5/18 (%معیارهای HPS کلینیکال و 7 بیمار (13 (%HPS ساب کلینیکال داشتند .بیشترین فراوانی در گروه سنی80-71 سال بود .بیشترین عامل ایجاد HPS هپاتیت B بود .از نظر علائم بالینی بیشترین فراوانی مربوط به تنگی نفس (100 (%و سیانوز (90 (%بود. تنگی نفس بیشترین حساسیت و کلابینگ بیشترین ویژگی را داشت .Pao2 زیر 70 و گرادیان آلوئولی- شریانی بالاترین حساسیت را در تشخیص HPS داشت .
نتیجه گیری :کلابینگ با بیشترین ارزش اخباری مثبت (75%( و تنگی نفس با بیشترین ارزش اخباری منفی (100%( بهترین فاکتورها در تشخیص بالینی سندرم هپاتوپولمونری هستند .70Pa02< و 30P(A-a(02> و مجموع آنها بیشترین ارزش پیشگویی کننده مثبت و منفی را در تشخیص سندرم هپاتوپولمونری دارند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |