سابقه و هدف : رفع تنگی مادرزادی دریچه آئورت ( Congenital aortic stenosis ) که نیاز به دخالت درمانی داشته باشد به روش بالون والوپلاستی ( Percutaneous ballon valvuloplasty ) و یا والوتومی جراحی ( Surgical valvotomy ) انجام می شود.
مواد و روشها : در این مطالعه گذشته نگر اثرات درمانی این دو روش بمدت 6 سال از سال 76 – 1370 در گروه سنی زیر 16 سال در بخش کودکان بیمارستان قلب شهید رجائی تهران مورد بررسی قرار گرفته است. از مجموع 156 بیماری که با تشخیص تنگی مادرزادی آئورت بستری شده بودند، تعداد 17 (9/10%) و 6 بیمار (9/3%) به ترتیب مبتلا به تنگی زیر دریچه و بالای دریچه آئورت بودند. 133 بیمار (85%) مبتلا به تنگی دریچه آئورت بودند. از این تعداد 18 بیمار بدلیل نارسایی شدید آئورت و وجود سایر آنومالیهای قلبی همراه از مطالعه حذف شدند. از 115 بیمار باقیمانده 67 نفر (58%) والوتومی جراحی و 48 نفر (42%) بالون والوپلاستی دریچه آئورت در مورد آنها انجام شده بود.
یافتهها : مقایسه این دو روش درمانی نشان می دهد که کاهش گرادیان فشاری در بالون والوپلاستی نسبت به والوتومی جراحی بیشتر بوده است (12% = p )، همچنین شیوع نارسایی آئورت، عوارض و مرگ و میر در گروه والوپلاستی کمتر بوده است.
نتیجه گیری و توصیهها : بالون والوپلاستی نسبت به والوتومی جراحی می تواند روش برتر در درمان تنگی مادرزادی دریچه آئورت در کودکان باشد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |