جلد 42، شماره 2 - ( 4-1397 )
جلد 42 شماره 2 صفحات 105-100 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ebrahimifar M, Hosseinian S, Safariyan Tosi M R, Abedi M R. Psychometric properties of the Persian version of the Infertility Self-Efficacy Scale. Research in Medicine 2018; 42 (2) :100-105
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1817-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1817-fa.html
ابراهیمی فر مژگان، حسینیان سیمین، صفاریان طوسی محمد رضا، عابدی محمد رضا. بررسی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی ناباروری. پژوهش در پزشکی. 1397; 42 (2) :100-105
دانشگاه الزهرا تهران ، Hosseinian@alzahra.ac.ir
چکیده: (4769 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از مهم ترین سازه های روانشناختی در حوزه های مختلف سلامت از جمله بهداشت باروری، خودکارآمدی است. از اینرو وجود یک ابزار مناسب و معتبر برای اندازه گیری خودکارآمدی در افرادی که با چالش ناباروری و درمان آن روبرو میشوند، ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخص های روان سنجی مقیاس خودکارآمدی ناباروری(ISE) در بین زنان نابارور ایرانی صورت گرفت.
مواد و روش: تعداد 203 زن با تشخیص ناباروری که به کلینیک تخصصی ناباروری خصوصی مراجعه کرده بودند و از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به مجموعه پرسشنامه های ISE، استرس ناباروری(FPI)، افسردگی بک (BDI-2) و راهبردهای مقابله با استرس(CISS) پاسخ دادند. به منظور بررسی پایایی مقیاس از روش همسانی درونی استفاده شد و آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت بررسی روایی همگرا، از پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس و جهت روایی واگرا از پرسشنامه های استرس ناباروری و افسردگی بک استفاده شد. هم چنین به منظور بررسی روایی سازه مقیاس ISE از تحلیل عامل اکتشافی با روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده گردید.
یافته ها: همسانی درونی مقیاس ISE بر حسب ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. ضریب الفای کرونباخ برابر با 90/0به دست آمد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی، همانند نسخه اصلی وجود یک عامل را برای مقیاس ISE تایید کرد. روایی همگرای مقیاس با پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس محاسبه شد و ضریب همبستگی به دست آمده از نظر آماری در سطح 01/ 0 معناداربود. روایی واگرای مقیاس ISE با پرسشنامه های افسردگی بک و استرس ناباروری محاسبه شد و همبستگی منفی معناداری بین مقیاس ISE با پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه استرس ناباروری نشان داده شد.
نتیجه گیری: به این ترتیب یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس ISE، معیار قابل اعتماد و معتبری برای ارزیابی خودکارآمدی در میان زنان ایرانی که تحت درمان ناباروری قرار دارند، می باشد. این مقیاس از روایی و پایایی بالایی برخوردار است و می تواند به عنوان یک ابزار خودسنجی مفید برای تحقیقات بالینی و مشاوره روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.
مواد و روش: تعداد 203 زن با تشخیص ناباروری که به کلینیک تخصصی ناباروری خصوصی مراجعه کرده بودند و از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به مجموعه پرسشنامه های ISE، استرس ناباروری(FPI)، افسردگی بک (BDI-2) و راهبردهای مقابله با استرس(CISS) پاسخ دادند. به منظور بررسی پایایی مقیاس از روش همسانی درونی استفاده شد و آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت بررسی روایی همگرا، از پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس و جهت روایی واگرا از پرسشنامه های استرس ناباروری و افسردگی بک استفاده شد. هم چنین به منظور بررسی روایی سازه مقیاس ISE از تحلیل عامل اکتشافی با روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده گردید.
یافته ها: همسانی درونی مقیاس ISE بر حسب ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. ضریب الفای کرونباخ برابر با 90/0به دست آمد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی، همانند نسخه اصلی وجود یک عامل را برای مقیاس ISE تایید کرد. روایی همگرای مقیاس با پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس محاسبه شد و ضریب همبستگی به دست آمده از نظر آماری در سطح 01/ 0 معناداربود. روایی واگرای مقیاس ISE با پرسشنامه های افسردگی بک و استرس ناباروری محاسبه شد و همبستگی منفی معناداری بین مقیاس ISE با پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه استرس ناباروری نشان داده شد.
نتیجه گیری: به این ترتیب یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس ISE، معیار قابل اعتماد و معتبری برای ارزیابی خودکارآمدی در میان زنان ایرانی که تحت درمان ناباروری قرار دارند، می باشد. این مقیاس از روایی و پایایی بالایی برخوردار است و می تواند به عنوان یک ابزار خودسنجی مفید برای تحقیقات بالینی و مشاوره روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1396/8/7 | پذیرش: 1396/12/5 | انتشار: 1397/4/23
دریافت: 1396/8/7 | پذیرش: 1396/12/5 | انتشار: 1397/4/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb