جلد ۴۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
جلد ۴۲ شماره ۴ صفحات ۲۰۸-۲۰۲ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baqernezhadan Z, Darbandi Tamijani H, hajimolahoseini M. To explore the effect of loratadine on YKL-40 production in Mite extract stimulated A549 and THP-1 cells. Research in Medicine 2018; 42 (4) :202-208
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1851-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1851-fa.html
باقرنژادان زینب، دربندی تمیجانی حسن، حاجی ملاحسینی مصطفی. بررسی اثر لوراتادین بر ترشح شبه کیتیناز YKL-۴۰ در سلول های اپیتلیال آلوئولار ریه (A۵۴۹) و سلول های مونوسیتی (THP-۱) تحریک شده با عصاره مایت. پژوهش در پزشکی. ۱۳۹۷; ۴۲ (۴) :۲۰۲-۲۰۸
گروه ایمونولوژی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، hajimolahoseini@yahoo.com
چکیده: (۴۰۰۳ مشاهده)
سابقه و هدف: شبه کیتیناز YKL-40 تحت تأثیر عوامل آلرژیک از سلول های اپیتلیال و ماکروفاژ ترشح می شود و در آسیب زایی آلرژی ها نقش ایفا می کند. برخی از آنتی هیستامین ها از جمله لوراتادین ممکن است دارای اثرات ضد التهابی نیز باشند. البته در مورد اثرات ضد التهابی لوراتادین توافق نظر وجود ندارد. به منظور ارزیابی اثر ضد التهابی لوراتادین تأثیر آن بر ترشح شبه کیتیناز YKL-40 در دو رده سلولی A549 و THP-1 تحریک شده با آلرژن مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی می باشد. پس از مطالعات تعیین دوز با استفاده از روش سایتوتوکسیسیته نوترال رد سلول های اپیتلیال آلوئولار تیپ II (A549) و سلول های مونوسیتی (THP-1) به تعداد cell/well 104 x 2 در دو حالت قبل و بعد از مواجهه با عصاره مایت (U/ml 500) تحت تیمار با لوراتادین (μg/ml 5/0) قرار گرفتند. در نهایت در مایع رویی کشت سلولی میزان شبه کیتیناز YKL-40 به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت . داده های حاصل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: سلول های A549 مولدYKL-40 نبودند و حتی در مواجهه با عصاره مایت نیز قادر به تولید و ترشح این کیتیناز نبودند. سلول های THP-1 قادر به ترشح YKL-40 بودند. پیش تیمار (Pretreatment) با لوراتادین تولید و ترشح YKL-40 از سلول های THP-1 تحریک شده با آلرژن را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. میزان YKL-40 در سلول های دریافت کننده لوراتادین 4470 پیکوگرم بر میلی لیتر بوده درحالی که در گروه کنترل 8700 پیکوگرم بر میلی لیتر برآورد گردید (P ≤0.05). البته در سلول هایی که ابتدا با آلرژن تحریک شدند و سپس لوراتادین دریافت کردند، کاهش میزان YKL-40 دیده نشد. نتایج آزمایش نوترال رد هم نشان داد که تیمارها و سایر عوامل اثر توکسیک بر سلول ها نداشته اند.
نتیجه گیری: سلول های A549 که در مطالعات برون تنی مدل های واکنش آلرژیک به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند قادر به تولید YKL-40 به عنوان یک واسطه مهم واکنش های آلرژیک نمی باشند و استفاده از این رده سلولی به تنهایی نمی بایست مبنای مطالعات برون تنی واکنش های آلرژیک قرار گیرد. لوراتادین با مهار ترشح شبه کیتیناز YKL-40 از سلول های میلوئیدی ممکن است دارای اثر ضد التهابی نیز باشد. با توجه به مشاهده اثر داروی لوراتادین در کاهش YKL-40 در مطالعه فعلی، انجام مطالعات تکمیلی در زمینه امکان بررسی تجویز لوراتادین در بیماری هایی که این شبه کیتیناز نقش آسیب زایی دارد٬ پیشنهاد می گردد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی می باشد. پس از مطالعات تعیین دوز با استفاده از روش سایتوتوکسیسیته نوترال رد سلول های اپیتلیال آلوئولار تیپ II (A549) و سلول های مونوسیتی (THP-1) به تعداد cell/well 104 x 2 در دو حالت قبل و بعد از مواجهه با عصاره مایت (U/ml 500) تحت تیمار با لوراتادین (μg/ml 5/0) قرار گرفتند. در نهایت در مایع رویی کشت سلولی میزان شبه کیتیناز YKL-40 به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت . داده های حاصل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: سلول های A549 مولدYKL-40 نبودند و حتی در مواجهه با عصاره مایت نیز قادر به تولید و ترشح این کیتیناز نبودند. سلول های THP-1 قادر به ترشح YKL-40 بودند. پیش تیمار (Pretreatment) با لوراتادین تولید و ترشح YKL-40 از سلول های THP-1 تحریک شده با آلرژن را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. میزان YKL-40 در سلول های دریافت کننده لوراتادین 4470 پیکوگرم بر میلی لیتر بوده درحالی که در گروه کنترل 8700 پیکوگرم بر میلی لیتر برآورد گردید (P ≤0.05). البته در سلول هایی که ابتدا با آلرژن تحریک شدند و سپس لوراتادین دریافت کردند، کاهش میزان YKL-40 دیده نشد. نتایج آزمایش نوترال رد هم نشان داد که تیمارها و سایر عوامل اثر توکسیک بر سلول ها نداشته اند.
نتیجه گیری: سلول های A549 که در مطالعات برون تنی مدل های واکنش آلرژیک به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند قادر به تولید YKL-40 به عنوان یک واسطه مهم واکنش های آلرژیک نمی باشند و استفاده از این رده سلولی به تنهایی نمی بایست مبنای مطالعات برون تنی واکنش های آلرژیک قرار گیرد. لوراتادین با مهار ترشح شبه کیتیناز YKL-40 از سلول های میلوئیدی ممکن است دارای اثر ضد التهابی نیز باشد. با توجه به مشاهده اثر داروی لوراتادین در کاهش YKL-40 در مطالعه فعلی، انجام مطالعات تکمیلی در زمینه امکان بررسی تجویز لوراتادین در بیماری هایی که این شبه کیتیناز نقش آسیب زایی دارد٬ پیشنهاد می گردد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
ایمنی‌شناسی
دریافت: 1396/11/15 | پذیرش: 1397/6/11 | انتشار: 1397/11/8
دریافت: 1396/11/15 | پذیرش: 1397/6/11 | انتشار: 1397/11/8
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb