پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف : با توجه به شدت درد پس از توراکوتومی و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مختلف از میزان موفقیت آمیز بودن کرایوآنالژزی و عدم گزارش تجربه به کارگیری آن در کشور ما وبه منظور تعیین تأثیر کرایو آنالژزوی بر میزان درد پس از توراکوتومی این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان مسیح دانشوری در سالهای 81-1380 انجام گرفت.

مواد و روشها : تحقیق به روش کار آزمایی بالینی روی 60 بیمار دارای اندیکاسیون توارکوتومی انجام گرفت. در خاتمه عمل به روش استاندارد بیماران به طور مساوی به دو گروه کرایو و شاهد تقسیم شدند. freezing عصب با دستگاه مخصوص و به مدت 60 ثانیه با درجه حرارت 60- انجام شد. میزان درد بر اساس معیار Visual Analoge Scale، میزان نیاز به داروی مخدر (پتدین) بر حسب نیاز بیمار و نیز عوارض حسی در فواصل زمانی مختلف بررسی و هبت گردید. ارزیابان و نیز بیماران به دلیل اینکه درزمان بیهوشی کرایو شدند از گرههای درمانی اطلاعی نداشتند. میزان درد، عوارض حسی و میزان داروی مصرفی در دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته‌ها : میانگین سنی (؟ انحراف معیار) افراد گروه شاهد 15 ؟ 3/41 و گروه مورد 16 ؟ 9/41 سال بود. در زمان صفر در گوه شاهد 3/63 درصد درد با شدت 2 تا 3 و 7/63 درصد درد با شدت 4 تا 5 داشتند در حالیکه این ارقام در گروه مورد به ترتیب 7/86 و 3/13 درصد بود (05/0 >p) در روزهای بعد میزان درد در گروه شاهد با اختلاف آماری معنی داری بیشتر از گروه مورد بود و در روز هفتم پیگیری شدت درد صفر تا 1 در گروه شاهد به میزان 3/13 درصد و شدت درد 2 تا 3 به میزان 7/86 درصد و در گروه مورد به ترتیب 3/83 و 7/16 درصد بود (00001/0 > p). میزان مصرف پتدین در روز اول در گروه شاهد 27 ؟ 6/151 و در گروه مورد 48 ؟ 5/87 میلی گرم بود (001/0 > p).

نتیجه گیری و توصیه‌ها : کرایو آنالژزی موجب کاهش درد پس از توراکوتومی می شود و میزان مصرف داروهای مخدر را کاهش می دهد. عوارض ناشی از آن ضعیف بوده و در طی زمان از بین می رود. به کار گیری کرایو آنالژزی و نیز انجام تحقیقات مشابه بر روی سایر اعمال جراحی را پیشنهاد می کنیم.