سابقه و هدف : با توجه به ارتباط بین میدان های الکترومغناطیسی و بروز اختلال در برخی سیستم های بیولوژیک و افزایش گستردگی این میدانها و به مظور تعیین نقش اشتغال در حریم میدان های الکترو مغناطیسی با فرکانس بی نهایت کم در سلامت روان پژوهش حاضر بر روی افراد شاغل در مراکز برق فشار قوی تهران رد سال 1380 انجام پذیرفت.
مواد و روشها : تحقیق به روش همگروهی تاریخی بر روی 101 نفر از شاغلین در حریم میدان مغناطیسی با فرکنس 50 هرتز ناشی از جریان برق 230 کیلو ولت (گروه مورد) و 101 نفر گروه شاهد شامل کارکنان شاغل در بخش اداری که سابقه کار در بخش فشار قوی را نداشتند، انجام گرفت. وضعیت سلامت روان با استفاده از تست 28 – GHQ سه گزینه ای بررسی شد و با استفاده از نقطه برش 17، کسانی که نمره آنها 17 یا بیشتر بود به عنوان مشکوک به عدم سلامتی تلقی و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
یافته ها:کلیه افراد مورد بررسی (202 نفر) مرد و بالاتر از 18 سال بودند. در گروه شاهد 17 درصد ودر گروه مورد 7/32 درصد مشکوک به عدم سلامت بوده اند (01/0 > p). اشتغال در این میادین شانس بروز اختلال را در نمونهها به میزان 9/1 برابر افزایش می داد ومیزان واقعی آن در جامعه از حداقل 2/1 تا 1/3 برآورد گردید (05/0 > p).
نتیجه گیری و توصیهها : اشتغال در میدان های الکترومغناطیسی با فرکانس بی نهایت کم، شانس بروز عدم سلامت روان را افزایش می دهد. علیرغم اعتبار و پایایی مناسب آزمون GHQ توصیه می شود مطالعات مشابه همراه با مصاحبه بالینی صورت گیرد. با توجه به حساسیت شغلی بالای کارکنان این مراکز واهمیت سلامت روان جهت عملکرد مناسب توجه به بهداشت روان این افراد و غربالگری و درمان به موقع بیماران پیشنهاد می شود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |