گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، mohammadnabi1367@gmail.com
چکیده: (4641 مشاهده)
سابقه و هدف: نارسایی کلیه از جمله معضلهای مهم بهداشتی تلقی میشود. میانگین عمر بیماران دیالیزی سه تا پنج سال است. شایعترین دلیل مرگ حوادث قلبی - عروقی است. ریسک فاکتورهای معمول بیماریهای قلبی نظیر دیابت و فشار خون به تنهایی توجیه کننده وجود ریسک بالای این قبیل حوادث در این بیماران نیستند. نقش التهاب و افزایش فاکتورهای التهابی بیش از سایر علل مطرح شده است. در این میان اینترلوکین 6 قویترین قدرت پروگنوستیک برای پیشگویی مرگ در بیماران دیالیزی را دارد و به نوعی بهترین مولفه بیان التهاب زمینهای است. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط اینترلوکین 6 با یافتههای اکو کاردیو گرافی در بیماران دیالیزیاست.
مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع توصیفی است، 52 نفر بیمار بالغ (19 تا 80 سال) مبتلا به ESRD تحت دیالیز با نمونهگیری غیرتصادفی آسان از نمونههای در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با چک لیست تهیه شد، که حاوی متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنسیت، مدت ابتلا و دلیل زمینهای نارسایی کلیه و سابقه بیماری قلبی بود. اینترلوکین 6 با تکنیک الیزا تعیین شد. یافتههای اکوکاردیوگرافی شامل Ejection Fraction، قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ، همگی توسط یک نفر متخصص قلب با یک دستگاه اکوکاردیوگرافی ثابت، در بیماران تعیین شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخه 23 آنالیز شد.
یافتهها: افراد دیالیزی با نارسایی قلبی شدید نسبت به دیگر افراد دیالیزی از سطوح IL-6 بالاتری برخوردار بودند (P-Value 0.044). در سایر بررسیهای انجام شده در این مطالعه، ارتباط معناداری بین سطح سرمی اینترلوکین ۶ با قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ مشاهده نشد.
نتیجهگیری: به نظر میرسد IL-6 به عنوان فاکتوری مهم، نشاندهنده نارسایی شدید قلب و مرگ و میر بالا در بیماران دیالیزی است. ارتباطی بین سطح اینترلوکین 6 و سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ وجود ندارد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
داخلی: ( غدد، ریه، گوارش، کلیه، خون، روماتولوژی، طب سالمندان) دریافت: 1397/10/9 | پذیرش: 1398/4/24 | انتشار: 1399/1/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول