مرکز تحقیقات غدد درون ریز بیمارستان آیت الله طالقانی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (3237 مشاهده)
برای مقایسه تأثیرات درمانی مجموعه بروموکریپتین و سیپروهپتادین ، این مطالعه روی ۱۵ بیمار مبتلا به آکرومگالی فعال انجام شد. بیماران در ابتدا با بروموکریپتین - به میزان۱۲ - ۱۰ میلی گرم طی دو تا ۲۱ ماه- درمان شدند و سپس سیپروهپتادین - به مقدار ۱۲ تا ۱۶ میلی گرم به مدت۸ الی ۵۲ ماه- به این برنامه درمانی اضافه شد. متوسط هورمون رشد بازال در ابتدای مطالعه ۵/۵±۳۱/۳ میکروگرم در لیتر بود که پس از یک دوره درمان با بروموکریپتین به ۱۹۳۰ میکروگرم در لیتر کاهش یافت. با اضافه شدن سیپروهپتادین، هورمون رشد بیشتر کاهش یافت ( ۳±۹/۴ میکروگرم در لیتر، در مقایسه با قبل از درمان ۰/۰۰۱>P )و در مقایسه با درمان با بروموکریپتین (۰/۰۰۵>P) و در ۸ بیمار نیز به مقادیر طبیعی رسید، میزان سوماتومدین C پلاسما نیز در این ۸ بیمار بعد از درمان با هر دو دارو به سطح طبیعی رسید (۰/۳-۱/۸ واحد در میلی لیتر). پاسخ GH به TRH با GHRH در زمان درمان یک مجموعه در ۶ بیمار به طور چشمگیری کاهش یافت و همچنین اندازه تومور نیز در ۴ نفر از ۷ بیماری که قبلا تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند، به میزان محسوسی کوچکتر شد. بنابراین، می توان گفت که اضافه کردن سیپروهپتادین به رژیم درمانی بیماران مبتلا به آکرومگالی که به بروموکریپتین پاسخ نداده هورمون رشد در آنان به طور کامل مهار نشده، می تواند تأثیر مناسبی داشته باشد و همچنین این مجموعه دارویی در برخی از بیماران منجر به کاهش اندازه تومور میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29