پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف: از زمانی که حقوقدانان از روانپزشکان خواستند تا درمورد وضعیت روانی مجرمین اظهارنظر کنند، نقش روانپزشکان در تعیین و تبیین میزان صحت و سلامت روانی فرد و میزان مسئولیت کیفری وی حائز اهمیت شد. در این مطالعه سعی ما بر این بود که با شناخت عوامل مؤثر در جرم زائی و جرمهای خشونت بار در بیماران مبتلا به اختلالات روانی گروههای پرخطر را شناسائی و راههای پیشگیری از بروز جرم را بررسی کنیم.

مواد و روشها: در این مطالعه 130 بیمار مبتلا به اختلال روانی که از جانب دادگاه جهت بررسی وضعیت روانی و تعیین مسئولیت کیفری به بخش روانپزشکی پزشکی قانونی ارجاع شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه ای که شامل نوع بیماری، نوع جرم ارتکابی،شدت جرم، فاکتورهای دموگرافیک و وضعیت معاینه روانی بود، تکمیل گردید.

یافته ها: از 130 بیمار مورد بررسی، بیشترین مجرمین را بیماران مبتلا به اختلال شخصیت تشکیل می دادند در حالیکه شدیدترین جرائم را بیماران سایکوتیک بویژه اسکیزوفرنی و اختلا هذیانی مرتکب شده بودند. همچنین شیوع جرم در این بیماران با جنس مذکر، مجرد بودن، عدم پذیرش درمان و سربار خانواده بودن ارتباط معنی داری داشت (1%=p) در حالیکه با عواملی مثل سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی خانواده، مصرف الکل ومواد مخدر، سابقه بروز جرم در بستگان نزدیک و طول مدت بیماری ارتباطی نداشت. شدت جرم فقط با نوع بیماری مرتبط بود و ارتباطی با سایر عوامل نداشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: از آنجا که یکی از راههای کاهش شیوع جرم در جامعه پیشگیری از وقوع آن است در مورد بیماران مبتلا به اختلالات روانی می توان با شناسائی بیماران پرخطر و درمان آنان به ویژه درمورد بیمارانی که پذیرش درمانی ندارند، از بروز جرم در طیف وسیعی از بیماران روانی جلوگیری کرد.