دانشیار اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
چکیده: (1855 مشاهده)
در جنگ ایران و عراق، عراق بارها از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد و طی جنگ حدود۴۵۰۰۰۰ نفر از ایرانیان در معرض این گازها قرار گرفتند. جهت بررسی اثرات دیررس گازهای شیمائی، به ویژه گاز خردل، بر دستگاه تنفس بعضی از شاخصهای مهم آزمون عملکرد ریوی (VC, FEV۱/FVC, PEF, MEF ۵۰%.۲۵%,۲۵_۷۵%, ERV, IC, FVC, FEV۱) طی متوسط (انحراف معیار) ۷/۷ (۱/۲) از ۵ تا ۱۰ سال پس از مواجهه اندازه گیری شد. از فروردین تا آبان ۱۳۷۳ از بین پرونده های مجروحان شیمیایی که تحت پوشش بنیاد مستضعفان و جانبازان کرمان قرار داشتند، ۲۹۲ نفر که بین سالهای ۶۳-۱۳۶۷ در معرض گاز خردل قرار گرفته بودند، آزمون دم سنجی اسپیرومتری) روی آنان انجام شد. سن، مواجهه شغلی، استعمال سیگار، وزن و قد نیز در نظر گرفته شد. متوسط (انحراف معیار) سن این مجروحان در زمان مطالعه ۵/۳۱ (۸/۶) سال بود. ۲۵۰ نفر (۸۵/۴ درصد) بلافاصله پس از حمله شیمیایی، علائم بالینی حاد اختلال تنفسی در آنان بروز کرد و بیش از نیمی از مصدومان (۱۶۰ نفر با ۵۴/۸ درصد) در آزمون دم سنجی اختلال نشان دادند. اسپیرومتری ۱۳۲ نفر (۴۵/۲ درصد طبیعی بود. در آزمون مزبور در ۳۹ نفر (۱۳/۴درصد) طرح با الگوی محدودیتی، ۱۰۹ نفر (۳۷/۳ درصد) طرح با الگوی انسدادی و ۱۲ نفر (۴/۱درصد) طرح با الگوی مخلوط مشاهده شد. کاهش ظرفیت حیاتی این مجروحان از نظر آماری معنی دار بود (۰/۰۵>P)، میزان بروز عوارض دیررس در افرادی که در مرحله حاد دارای نشانه بودند، بیشتر بود و ظرفیت حیاتی کسانی که هنگام مواجهه از ماسک و لباسهای محافظ استفاده کرده بودند، بالاتر بود (۰/۰۵ >P).
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29