جلد 21، شماره 1 - ( فروردین - خرداد 1376 )
جلد 21 شماره 1 صفحات 47-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghavam F, Ansari M H, Salari S, Rafieyee L. Serum and Peritoneal Fluid CA 125 Levels Infertile Women with Pelvic Endometriosis in Urummia. Research in Medicine 1997; 21 (1) :40-47
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2261-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2261-fa.html
قوام فرخ، خادم انصاری محمد حسن، سالاری شاکر، رفیعی لیدا. بررسی سطح سرمی و مایع پریتونئال CA125 در زنان نازای مبتلا به آندومتریوز لگنی در شهرستان ارومیه. پژوهش در پزشکی. 1376; 21 (1) :40-47
دانشیار پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه،تهران،ایران.
چکیده: (1289 مشاهده)
نازایی به لحاظ مشکلات جسمی و روحی که در زوجین و در چارچوب خانواده به وجود می آورد، در مبحث زنان و زایمان از اهمیت خاصی برخوردار است. آندومتریوز یک بیماری خوش خیم ولی پیشرونده می باشد که در سنین باروری و در بین بیماران نازا بسیار شایع است.
CA۱۲۵ یک پادگن گیلکوپروتئینی غشاء سلولی است که منشاء آندومتری آن نیز اثبات شده است. لذا انتظار می رود که سطح سرمی و مایع پریتونئال آن در بیماران مبتلا به آندومتریوز بالا باشد. از میان ۱۶۸ بیمار نازا که جهت بررسی علت نازایی تحت ویدئو لاپاراسکوپی قرار گرفتند، ۲۷ مورد دچار آندومتریوز بودند. از بیماران و گروه کنترل، سرم و مایع پریتوئن تهیه و سطح CA۱۲۵ آنها به روش RIA و EIA اندازه گیری شد.
سطح سرمی CA۱۲۵ مشابه با گروه کنترل و اکثرا" طبیعی بودند ولی سطح مایع پریتونئال آن حدود هشت برابر گروه کنترل بود. بر اساس این مطالعه، سطح مایع پریتونئال CA۱۲۵ رابطه ای با مرحله بیماری ندارد و در تفکیک مراحل آن کمکی نمی کند. لذا به رغم عدم تفاوت در عیار CA۱۲۵ در مراحل مختلف بیماری، سطح بالای مایع پریتونئال چشمگیر بود؛ بنابراین، به نظر می رسد که مقادیر CA۱۲۵ در مایع پریتوئن، نسبت به مقادیر سرمی آن در آندومتریوز، شاخص حساس تری میباشد و احتمالا" می توان در موارد آندومتریوز لگنی به عنوان یک معیار تشخیصی به نتایج آن توجه کرد.
CA۱۲۵ یک پادگن گیلکوپروتئینی غشاء سلولی است که منشاء آندومتری آن نیز اثبات شده است. لذا انتظار می رود که سطح سرمی و مایع پریتونئال آن در بیماران مبتلا به آندومتریوز بالا باشد. از میان ۱۶۸ بیمار نازا که جهت بررسی علت نازایی تحت ویدئو لاپاراسکوپی قرار گرفتند، ۲۷ مورد دچار آندومتریوز بودند. از بیماران و گروه کنترل، سرم و مایع پریتوئن تهیه و سطح CA۱۲۵ آنها به روش RIA و EIA اندازه گیری شد.
سطح سرمی CA۱۲۵ مشابه با گروه کنترل و اکثرا" طبیعی بودند ولی سطح مایع پریتونئال آن حدود هشت برابر گروه کنترل بود. بر اساس این مطالعه، سطح مایع پریتونئال CA۱۲۵ رابطه ای با مرحله بیماری ندارد و در تفکیک مراحل آن کمکی نمی کند. لذا به رغم عدم تفاوت در عیار CA۱۲۵ در مراحل مختلف بیماری، سطح بالای مایع پریتونئال چشمگیر بود؛ بنابراین، به نظر می رسد که مقادیر CA۱۲۵ در مایع پریتوئن، نسبت به مقادیر سرمی آن در آندومتریوز، شاخص حساس تری میباشد و احتمالا" می توان در موارد آندومتریوز لگنی به عنوان یک معیار تشخیصی به نتایج آن توجه کرد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29
دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb