جلد 21، شماره 4 - ( دی - اسفند 1376 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 31-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini M, Hosein Pour M. Chronic Effect of Cbemkal Gases on Pituitary-Gonad Axis. Research in Medicine 1997; 21 (4) :27-31
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2286-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2286-fa.html
امینی مسعود، حسین پور مهرداد. عوارض دیررس گازهای شیمیایی جنگی بر محور گوناد - هیپوفیز. پژوهش در پزشکی. 1376; 21 (4) :27-31
مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان،تهران،ایران.
چکیده: (1356 مشاهده)
با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه سیستم غدد درون ریز - در رابطه با مرحله حاد مسمومیت با گازهای شیمیایی جنگی و گزارشهای ارائه شده و کمبود اطلاعات کافی از اثرات دیررس این گازها به ویژه در محور گوناد هیپوفیز، این مطالعه جهت بررسی این آثار انجام گرفت.
روش و مواد، در سال ۱۳۷۰ ، جانبازان مصدوم شیمیایی شهر اصفهان که دستکم سه سال از مصدومیت شیمیایی آنان گذشته بود، انتخاب شدند و پس از انجام معاینات فیزیکی و حذف موارد مشکوک ابتلا به بیماریهای عمومی، آزمونهای محور گوناد هیپوفیز انجام شد. جهت مقایسه از مردانی که برای آزمایشهای ازدواج مراجعه کرده بودند و بیماری خاصی نداشتند، به عنوان گروه کنترل برگزیده شدند. روش اندازه گیری رادیوایمنواسی با دستگاه گاما کانتر و کیت آمرشام بود. پس از استخراج نتایج، درصد فراوانی مصدومان ، برحسب مقادیر مختلف آزمونهای محور گوناد- هیپوفیز محاسبه شد. با استفاده از تحلیل test.t نیز میانگین هورمونهای محور گوناد- هیپوفیز در دو گروه مقایسه شد(۰/۰۵ P<).
نتایج، در ۱۶۸ مصدوم بررسی شده، میانگین تستوسترون ۱۹/۶± ۲۷/۴۱ نانوگرم در دسی لیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی ۰/۰۲± ۳/۹۵ میکرویونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتئیزان ۶/۳۴± ۹/۸ بود. ۶۱/۵ درصد افراد تستوسترون کمتر از حد طبیعی (۲۹-۱۰۵)، ۷۶/۷ درصد هورمون محرک فولیکولی زیر حد طبیعی (۵-۲۰) و۹/۴ درصد هورمون لوتئیزان نیز زیر حد طبیعی (۵-۲۰) داشتند (۰/۰۵= a
، ۰/۰۶=d).در ۲۰۰ مرد گروه کنترل میانگین تستوسترون۲۴/۳۹ ± ۴۳/۳ نانوگرم در دسیلیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی ۶/۷۲± ۶/۸۴ میکرو یونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتئیزان ۴/۷± ۱۰/۹بود. بین میانگین های تستوسترون در گروه تفاوت معنی داری دیده شد (۰/۰۳>P).
بحث. این مطالعه نشان می دهد که مصدومان پس از گذشت سه سال از مصدومیت به هیپوگونادیسم هیپوگونادوتروپیک گرفتار شدند. توصیه میشود در مطالعات بعدی، اثر این گازها بر سایر محورهای هیپوفیز از جمله آدرنال و تیروئید ارزیابی شود و برای بیماران آزمایش تحریکی هورمون محرک هورمون لوتئیزان و اسپرموگرام انجام شود.
روش و مواد، در سال ۱۳۷۰ ، جانبازان مصدوم شیمیایی شهر اصفهان که دستکم سه سال از مصدومیت شیمیایی آنان گذشته بود، انتخاب شدند و پس از انجام معاینات فیزیکی و حذف موارد مشکوک ابتلا به بیماریهای عمومی، آزمونهای محور گوناد هیپوفیز انجام شد. جهت مقایسه از مردانی که برای آزمایشهای ازدواج مراجعه کرده بودند و بیماری خاصی نداشتند، به عنوان گروه کنترل برگزیده شدند. روش اندازه گیری رادیوایمنواسی با دستگاه گاما کانتر و کیت آمرشام بود. پس از استخراج نتایج، درصد فراوانی مصدومان ، برحسب مقادیر مختلف آزمونهای محور گوناد- هیپوفیز محاسبه شد. با استفاده از تحلیل test.t نیز میانگین هورمونهای محور گوناد- هیپوفیز در دو گروه مقایسه شد(۰/۰۵ P<).
نتایج، در ۱۶۸ مصدوم بررسی شده، میانگین تستوسترون ۱۹/۶± ۲۷/۴۱ نانوگرم در دسی لیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی ۰/۰۲± ۳/۹۵ میکرویونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتئیزان ۶/۳۴± ۹/۸ بود. ۶۱/۵ درصد افراد تستوسترون کمتر از حد طبیعی (۲۹-۱۰۵)، ۷۶/۷ درصد هورمون محرک فولیکولی زیر حد طبیعی (۵-۲۰) و۹/۴ درصد هورمون لوتئیزان نیز زیر حد طبیعی (۵-۲۰) داشتند (۰/۰۵= a
، ۰/۰۶=d).در ۲۰۰ مرد گروه کنترل میانگین تستوسترون۲۴/۳۹ ± ۴۳/۳ نانوگرم در دسیلیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی ۶/۷۲± ۶/۸۴ میکرو یونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتئیزان ۴/۷± ۱۰/۹بود. بین میانگین های تستوسترون در گروه تفاوت معنی داری دیده شد (۰/۰۳>P).
بحث. این مطالعه نشان می دهد که مصدومان پس از گذشت سه سال از مصدومیت به هیپوگونادیسم هیپوگونادوتروپیک گرفتار شدند. توصیه میشود در مطالعات بعدی، اثر این گازها بر سایر محورهای هیپوفیز از جمله آدرنال و تیروئید ارزیابی شود و برای بیماران آزمایش تحریکی هورمون محرک هورمون لوتئیزان و اسپرموگرام انجام شود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروب‌شناسی
دریافت: 1398/12/3 | پذیرش: 1398/12/3 | انتشار: 1398/12/3
دریافت: 1398/12/3 | پذیرش: 1398/12/3 | انتشار: 1398/12/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb