گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (2344 مشاهده)
بی تابی دارویی عارضه ای است که به فراوانی در درمان با فنوتیازین ها رخ می دهد اما بیشتر اوقات نادیده انگاشته می شود. روش های درمانی زیادی به کار رفته است ولی هیچ کدام به طور کامل رضایت بخش نبوده است. از داروهای ضد پارکینسونی و آرام بخش هایی چون دیفن هیدرامین ( diphenhyeramine یا benadryl ) دیازپام، لورازپام استفاده شده است و در مواردی که این داروها مؤثر نبوده اند کاهش یا قطع فنوتیازین و به کارگیری زیر گروه دیگری از فنوتیازین ها توصیه شده است. این نوشته درباره تأثیر پروپرانولول ( وقفه دهنده ی بتا) برای مهار بی تابی دارویی ناشی از مصرف داروهای آرام بخش قوی ( نورولپتیک) در صورت عدم کارایی داروهای دیگر بحث می کند و نگارنده تأثیر آن را بر بیماران ایرانی می آزماید.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1366/4/9 | پذیرش: 1366/10/16 | انتشار: 1367/4/6