پژوهش در پزشکی

در این بررسی ناتوانی جسمی، به عنوان یکی از نتایج مهم بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و همبستگی آن با عوامل روانی- اجتماعی فرد مبتلات مورد بررسی قرار گرفته است. ناتوانی جسمی در بیماران مبتلا به SLE منجر به از دست دادن توانایی در حرکت و انجام مراقبت‌های شخصی، افزایش استفاده از سرویس‌های بهداشتی، کاهش میزان درآمد فرد و بروز تنش‌های روانی- اجتماعی در فرد مبتلا می‌گردد. در این مطالعه 96 بیمار مبتلا به SLE به مراکز درمان سرپایی بیماریهای روماتولوژی شهر شیراز (خصوصی و دولتی) مراجعه کرده‌اند با استفاده از پرسشنامه‌های: Arthritis Impact Measurment Scale (ALMS), Stanford Health Assessment Questionaire (HAQ) و آزمون‌های افسردگی Beek و اضطراب Hamilton مورد بررسی قرار گرفته‌اند. میانگین ناتوانی بیماران 59/4 با دامنه (17-0) به دست آمد. بیشترین مشکل بیماران در بالا رفتن از پله (6/64%) و پس از آن در انجام امور روزمره زندگی (4/59%) بوده است. با توجه به اینکه 8/93 درصد بیماران ما را زنان تشکیل داده‌اند، این مشکلات عملاً زندگی عادی و روزمره فرد را مختل ساخته و فرد را از نظر فیزیکی و اقتصادی وابسته به دیگران می‌سازد چرا که حتی نیمی از بیماران در رفتن به دستشویی دچار مشکل بوده و یا عملا قادر به استفاده از دستشویی به تنهایی نبوده‌اند. بیشترین میبزان ناتوانی، و بیشترین مشکلات روانی- اجتماعی در کسانی دیده شد که در بیشتر روزهای ماه احساس خستگی، که یکی از علایم غیر آشکار بیماری SLE است، داشته‌اند این تفاوتهای از نظر آماری نیز معنی‌دار بودند. میزان ناتوانی بیماران با مشکلات اجتماعی و روانی هبستگی زیادی داشت، ولی نکته حائز اهمیت این که همبستگی میزان ناتوانی بیماران با مشکلات اجتماعی (44/0=r) تقریباً دو برابر همبستگی آن با مشکلات روانی (23/0=r) به دست آمد. ناتوانی تأثیر به سزایی بر روی روابط اجتماعی بیماران داشته است و اگر بتوان با ایجاد حمایت‌های روانی- اجتماعی تا حدودی از میزان ناتوانی بیماران کاست به همان اندازه از مشکلات بیماران کاسته خواهد شد.