پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف: سکته قلبی به طور مستقیم و غیرمستقیم موجب تحریک مونوسیتها و ماکروفاژها و در نتیجه افزایش ساخت پروتئینهای فاز حاد می‌شود. هر چه شدت ضایعات بیشتر باشد میزان تحریک و در نتیجه میزان ساخت این پروتئینها نیز بیشتر خواهد بود. CRP از جمله این پروئینهای فاز حاد است.

مواد و روشها: به منظور ارزیابی ارتباط پروتئین CRP با سکته قلبی و مقادیر آنزیمی آن، 133 بیمار مورد بررسی‌های کلینیکی و آزمایشگاهی قرار گرفته و پس از تکمیل پرسشنامه، از بیماران در بدو ورود و سپس در فواصل 8، 16، 24، 36، 48، 60، 72 و 96 ساعت پس از بروز علائم، خون‌گیری و آزمایشات AST, CK-MB, CPK, CRP و بالاخره LDH به عمل آمد. در نهایت پس از حذف 44 نفر از گروه مورد، نتایج 89 نمونه و 100 فرد سالم مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: هرچند نتایج بررسی‌های آماری به روشنی موید افزایش پروتئین CRP در سرم بیماران بود ولی بسته به نحوه انجام آزمونهای آماری، زمان رسیدن این پروتئین به حداکثر مقدار سرمی خود متنوع بدست آمد. ضریب همبستگی و خط رگرسیون به همزمانی میانگین‌های CRP با LDH اشاره داشت (72/0=r) که مبین حداکثر مقادیر سرمی CRP در 72 ساعت پس از بروز سکته قلبی بوده و با نتایج تحقیقات مشابه صورت گرفته کاملاَ همخوانی داشت. این در حالیست که آزمون آماری t بیشتری اختلاف بین مقادیر سرمی CRP بیماران و گروه شاهد را در 24 ساعت بعد از سکته قلبی نشان می‌دهد که شاید مبین این نکته باشد که در این زمان مقدار این پروتئین در سرم به حداکثر خود می‌رسد.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: در این بررسی نشان داده شد CRP از 8 ساعت پس از انفارکتوس میوکارد بالا رفته و تا 24 ساعت به حداکثر خود می‌رسد و سپس تا 72 ساعت به همان اندازه باقی خواهد ماند.