پژوهش در پزشکی

Mendeley  

Zotero  

Farokh Seir M, Zarin Dast M. Physiological and Pharmacopathological Role of Dopamine Receptors and Brain Dopamine Systems. Research in Medicine 1983; 8 (2) :140-145
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2816-fa.html

دوپامین پیشتاز نور آدرنالین در برون­های آدرنرژیک است و خود در نرون­های دوپامبترژیک تجمع می­یابد. محل نرون­های دوپامینرژیک در نئوستریاتوم، سیستم لیمبیک، هیپوتالاموس، کورتکس و مدبان امی ننس است. گیرنده­های دوپامینی نیز در نواحی ذکر شده و همچنین در گانگلبون­های دستگاه سمیاتبک و اعضاء محیطی بدن –همچون عروق کلیه و دستگاه گوارش- قرار گرفته­اند. دوپامین در نئوستریاتوم وقفه –دهنده سیستم ؟؟؟ است که در این صورت کم بودن آن در نئوستریاتوم باعث افزایش فعالیت کلینرژیک و سندرم پارکینسون می­شود. زیاد شدن دوپامین در سیستم لیمبک پسیکوز را باعث می­شود. تحریک گیرنده­های دوپامینی در هیپوتالاموس منجر به آزاد شدن PIF یا عامل وقفه دهنده ترشح پرولاکتین می­شود و وقفه این گیرنده­ها هاگالاکتوزه می­دهد. تحریک گیرنده­های دوپامینی در مرکز شیمیایی استفراغ در بصل النخاع تولید استفراغ می­کند و برای دوپامین در تنظیم حرارت نقشی قائل هستند و بالاخره تحریک گیرنده­های دوپامینی در عروق کلیه باعث وازودیلاسیون و تحریک این گیرنده­ها در روده شده و سبب کم شدن حرکات روده می­شود.