جلد 46، شماره 2 - ( 4-1401 )
جلد 46 شماره 2 صفحات 76-68 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoudi E, Deevband M R, Amoui M, Pirayesh E, Ghodsi Rad M A, Ghorbani Rad M. Evaluation of occupational external radiation and related factors in Nuclear Medicine Center of Shohadaye Tajrish Hospital in 1398. Research in Medicine 2022; 46 (2) :68-76
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2958-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2958-fa.html
محمودی الهه، دیوبند محمدرضا، عموئی مهستی، پیرایش الهه، قدسی راد محمدعلی، قربانی راد مهرداد. بررسی میزان پرتوگیری خارجی شغلی و عوامل مرتبط با آن در مرکز پزشکی هستهای بیمارستان شهدای تجریش سال 1398. پژوهش در پزشکی. 1401; 46 (2) :68-76
گروه مهندسی و فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، mdeevband@sbmu.ac.ir
چکیده: (1758 مشاهده)
سابقه و هدف: بیشتر داروهای مورد استفاده در پزشکی هستهای گامازا هستند. از آنجا که پرتوهای گاما برد نسبتاً زیادی دارند، کارکنان پزشکی هستهای در معرض پرتوگیری خارجی میباشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین پرتوگیری شغلی پزشکی هستهای در طی روشهای مختلف تشخیصی در یک مرکز پزشکی هستهای میباشد.
مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. مولفه های بررسی شده عبارتند از میزان پرتوگیری پرتوکاران در مرحله تصویربرداری از بیماران و تزریق رادیودارو به بیماران در فواصل مختلف، در روشهای پزشکی هستهای متعارف شامل اسکن پرفیوژن میوکارد، اسکن استخوان کل بدن، اسکن تیروئید و اسکن کلیه می باشد. در مجموع 60 بیمار و 8 نفر از پرتوکاران در این مطالعه حضور داشتند. اطلاعات جمع آوری شده از نظر انطباق با حدود دوز تعیین شده توسط سازمان انرژی اتمی( 20 میلی سیورت در سال( براساس آماره های توصیفی نظیر حداقل دوز، حداکثر دوز ، میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل و مقایسه ها از طریق آزمون تی دانشجویی در نرم افزار 25SPSS انجام شد.
یافته ها: میزان میانگین پرتوگیری ثبت شده برای پرتوکاران هنگام تصویربرداری از بیماران در محدوده 0/01±0/03 تا 0/08±0/32 و همچنین هنگام تزریق رادیودارو به بیمار در محدوده 0/03±0/05 تا 0/04±0/43 ثبت گردیده است.
نتیجهگیری: مقادیر دوز دریافتی تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. میزان پرتوگیری ثبت شده در حد قابل قبول بوده و از حد دوزتعیین شده برای پرتوکاران (20 میلیسیورت در سال) تجاوز ننمود، ضمن آنکه فاصله پرتوکار از بیمار ، سرعتالعمل پرتوکاران هنگام مواجهه با بیماران و میزان پرتوزایی تجویزی تأثیر مستقیم بر میزان دوز دریافتی توسط پرتوکاران دارند. با افزایش فاصله از بیمارو کاهش مدت زمان ارتباط با بیمار، میزان پرتوگیری پرتوکاران کاهش می یابد.
مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. مولفه های بررسی شده عبارتند از میزان پرتوگیری پرتوکاران در مرحله تصویربرداری از بیماران و تزریق رادیودارو به بیماران در فواصل مختلف، در روشهای پزشکی هستهای متعارف شامل اسکن پرفیوژن میوکارد، اسکن استخوان کل بدن، اسکن تیروئید و اسکن کلیه می باشد. در مجموع 60 بیمار و 8 نفر از پرتوکاران در این مطالعه حضور داشتند. اطلاعات جمع آوری شده از نظر انطباق با حدود دوز تعیین شده توسط سازمان انرژی اتمی( 20 میلی سیورت در سال( براساس آماره های توصیفی نظیر حداقل دوز، حداکثر دوز ، میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل و مقایسه ها از طریق آزمون تی دانشجویی در نرم افزار 25SPSS انجام شد.
یافته ها: میزان میانگین پرتوگیری ثبت شده برای پرتوکاران هنگام تصویربرداری از بیماران در محدوده 0/01±0/03 تا 0/08±0/32 و همچنین هنگام تزریق رادیودارو به بیمار در محدوده 0/03±0/05 تا 0/04±0/43 ثبت گردیده است.
نتیجهگیری: مقادیر دوز دریافتی تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. میزان پرتوگیری ثبت شده در حد قابل قبول بوده و از حد دوزتعیین شده برای پرتوکاران (20 میلیسیورت در سال) تجاوز ننمود، ضمن آنکه فاصله پرتوکار از بیمار ، سرعتالعمل پرتوکاران هنگام مواجهه با بیماران و میزان پرتوزایی تجویزی تأثیر مستقیم بر میزان دوز دریافتی توسط پرتوکاران دارند. با افزایش فاصله از بیمارو کاهش مدت زمان ارتباط با بیمار، میزان پرتوگیری پرتوکاران کاهش می یابد.
واژه‌های کلیدی: دوز دریافتی، آهنگ دوز، رادیودارو، پرتوگیری شغلی، پزشکی هسته ای.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیک و مهندسی پزشکی
دریافت: 1399/7/22 | پذیرش: 1400/9/14 | انتشار: 1401/5/27
دریافت: 1399/7/22 | پذیرش: 1400/9/14 | انتشار: 1401/5/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb