جلد 46، شماره 3 - ( 7-1401 )
جلد 46 شماره 3 صفحات 104-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: 000
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dariushy R, Ashrafi F. Effect of Curcumin Nanoparticles on Biofilm Gene Expression in Pseudomonas Aeruginosa. Research in Medicine 2022; 46 (3) :95-104
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3115-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3115-fa.html
داریوشی ریحانه، اشرفی فاطمه. بررسی اثرات نانوذره ی کورکومین بر روی بیان ژن‌های دخیل در تولید بیوفیلم در سودوموناس آئروژینوزا. پژوهش در پزشکی. 1401; 46 (3) :95-104
گروه تخصصی میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران. ، mnfa.ashrafi@yahoo.com
چکیده: (2099 مشاهده)
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل بیماری‌زای بیمارستانی مطرح است. یکی از مشکلات درمانی این باکتری، مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن به درمان‌های رایج آنتی‌بیوتیکی است که با تولید بیوفیلم مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نانوذره کورکومین بر روی بیان ژن بیوفیلم در سودوموناس آئروژینوزا در شرایط آزمایشگاهی انجام شده است.
روش کار: در مطالعه تجربی (in vitro) حاضر تعداد 50 جدایه سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان فیروزگر جمع‌آوری شد. شیوع ژن‌های pilA، algX، lasI و estA با استفاده از PCR، درت تشکیل بیوفیلم با روش میکروتیتر پلیت وMIC برای نانوپارتیکل کورکومین با استفاده از روش میکرودایلوشن براث تعیین شد. به منظور بررسی تاثیر بازدارندگی نانوپارتیکل کورکومین بر بیان ژن‌های مورد بررسی، از تکنیک مولکولی Real-time PCR استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماری REST 2009 وGraphPad Prism 8 (GraphPad Software, Inc) تجزیه و تحلیل شدند. آزمون ناپارامتری کروسکال والیس (Kruskal-Wallis Test) برای بررسی میانگین تغییرات بیان ژن‌های مورد مطالعه نسبت به نمونه کنترل در حضور ژن کنترل داخلی 16srRNA استفاده شد و (0/05P-value<). معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: شیوع ژن‌های pilA، algX، lasI و estA به ترتیب 40 درصد، 100درصد، 100درصد و 94 درصد بود. 38 درصد سویه‌ها تولید‌کننده بیوفیلم قوی، 54 درصد متوسط و 8درصد ضعیف بودند. مقدارMIC برای همه جدایه‌ها و سویه کنترل مثبت PAO1 یکسان و غلظتی معادل 128 میکروگرم در میلی‌لیتر از نانوذره بود. میزان بیان ژن‌های pilA، algX و lasI به ترتیب 1/91، 2/9 و 3/98 بار کاهش یافت. اما میزان بیان ژن estA 0/19 افزایش نشان داد. تغییرات مشاهده شده در بیان ژن از لحاظ آماری معنادار بود (0/05 < P-value).
نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر مهاری نانوکورکومین بر ژن بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزا احتمالا بتوان از این نانوذره به عنوان یک گزینه درمانی علیه این باکتری و مهار ژن ویرولانس آن استفاده کرد.
روش کار: در مطالعه تجربی (in vitro) حاضر تعداد 50 جدایه سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان فیروزگر جمع‌آوری شد. شیوع ژن‌های pilA، algX، lasI و estA با استفاده از PCR، درت تشکیل بیوفیلم با روش میکروتیتر پلیت وMIC برای نانوپارتیکل کورکومین با استفاده از روش میکرودایلوشن براث تعیین شد. به منظور بررسی تاثیر بازدارندگی نانوپارتیکل کورکومین بر بیان ژن‌های مورد بررسی، از تکنیک مولکولی Real-time PCR استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماری REST 2009 وGraphPad Prism 8 (GraphPad Software, Inc) تجزیه و تحلیل شدند. آزمون ناپارامتری کروسکال والیس (Kruskal-Wallis Test) برای بررسی میانگین تغییرات بیان ژن‌های مورد مطالعه نسبت به نمونه کنترل در حضور ژن کنترل داخلی 16srRNA استفاده شد و (0/05P-value<). معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: شیوع ژن‌های pilA، algX، lasI و estA به ترتیب 40 درصد، 100درصد، 100درصد و 94 درصد بود. 38 درصد سویه‌ها تولید‌کننده بیوفیلم قوی، 54 درصد متوسط و 8درصد ضعیف بودند. مقدارMIC برای همه جدایه‌ها و سویه کنترل مثبت PAO1 یکسان و غلظتی معادل 128 میکروگرم در میلی‌لیتر از نانوذره بود. میزان بیان ژن‌های pilA، algX و lasI به ترتیب 1/91، 2/9 و 3/98 بار کاهش یافت. اما میزان بیان ژن estA 0/19 افزایش نشان داد. تغییرات مشاهده شده در بیان ژن از لحاظ آماری معنادار بود (0/05 < P-value).
نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر مهاری نانوکورکومین بر ژن بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزا احتمالا بتوان از این نانوذره به عنوان یک گزینه درمانی علیه این باکتری و مهار ژن ویرولانس آن استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروب‌شناسی
دریافت: 1400/8/12 | پذیرش: 1400/11/19 | انتشار: 1401/10/12
دریافت: 1400/8/12 | پذیرش: 1400/11/19 | انتشار: 1401/10/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb