جلد 47، شماره 2 - ( 4-1402 )                   جلد 47 شماره 2 صفحات 48-36 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.NAJAFABAD.REC.1401.004

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zamanzadeh M H, Keshavarz S, Banaii Boroojeni J, Zahedi H. The Effect of Aerobic Exercises and StragolTM Consumption on Serum AST, ALT and ALP Following a Myocardial Infarction in Male Wistar Rats. Research in Medicine 2023; 47 (2) :36-48
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3216-fa.html
زمان زاده محمد هادی، کشاورز سعید، بنایی بروجنی جمشید، زاهدی حمید. تأثیر تمرین‌های هوازی و مصرف استراگل بر میزان سطوح سرمی AST، ALT و ALP متعاقب به انفارکتوس قلبی در رت‌های ویستار نر. پژوهش در پزشکی. 1402; 47 (2) :36-48

URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3216-fa.html

تأثیر تمرین‌های هوازی و مصرف استراگل بر میزان سطوح سرمی AST، ALT و ALP متعاقب به انفارکتوس قلبی در رت‌های ویستار نر
محمد هادی زمان زاده ، سعید کشاورز ، جمشید بنایی بروجنی ، حمید زاهدی
گروه علوم ورزشی، مرکز تحقیقات طب ورزشی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران. ، keshavarz1357@gmail.com
چکیده:   (966 مشاهده)
سابقه و هدف: داروی استراگل و تمرین هوازی ممکن است اثر مثبت مضاعفی بر شاخص‌های آسیب کبدی پس از انفارکتوس قلبی (MI) داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین‌های هوازی و مصرف استراگل بر میزان سطوح سرمی AST، ALT،ALP  متعاقب انفارکتوس قلبی در رت­های ویستار نر انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر به روش تجربی انجام شد. به این منظور، ابتدا رت‌های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری قرار گرفتند و سپس توسط الکتروکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. 32 راس رت نر با سن 10-8 هفته به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، استراگل، تمرین هوازی و ترکیبی) تقسیم شدند و پروتکل تمرین هوازی را به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. گروه مصرف استراگل و گروه ترکیبی روزانه 58/9 میکرولیتر استراگل دریافت می‌کردند. داده‌ها توسط آزمون آنکوای یک طرفه و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میزان AST در گروه‌های تمرین هوازی (0/206 ± 11/53)، مصرف استراگل (0/207 ± 11/56) و مداخله ترکیبی (0/217 ± 54/10) کاهش معناداری داشت. میزان ALT نیز در گروه‌های تمرین هوازی (0/420 ± 20/405)، مصرف استراگل (0/419 ± 20/662) و مداخله ترکیبی (0/418 ± 180/669) کاهش معناداری داشت. این در حالی است که مداخله ترکیبی بیشترین تأثیر را بر کاهش AST (0/217 ± 10/54) داشت (0/01P < ). مصرف استراگل تأثیر معناداری بر میزان ALP (0/208 ± 227/747) نداشت. اما میزان ALP در گروه تمرین هوازی (0/207 ± 226/830) و مداخله ترکیبی (0/209 ± 226/035) به صورت معناداری کاهش یافت (0/01P < )، در حالی که بین تأثیر تمرین هوازی و مداخله ترکیبی تفاوت معناداری وجود نداشت (01/ 0P <).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مصرف استراگل و انجام تمرین‌های هوازی به طور همزمان به واسطه کاهش معنادار آنزیم های کبدی می‌تواند در بهبود وضعیت بافت کبد ناشی از MI تأثیر داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، استراگل، AST، ALT، ALP، انفارکتوس قلبی، رت ویستار
متن کامل [PDF 466 kb]   (576 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1401/6/25 | پذیرش: 1401/11/24 | انتشار: 1402/6/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb