پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف: استئوآرتریت (OA) یک بیماری دردناک بسیار شایع در سیستم اسکلتی عضلانی است. محدودیت اثربخشی ضد دردهای فعلی تأیید شده است و به درد‌های تسکینی بهتر نیازمندیم. دولوکستین یکی از داروهایی است که گفته شده می‌تواند اثر ضد دردی داشته باشد اما مطالعه‌ها در این‌باره کم است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دولوکستین و گلوکزامین سولفات به عنوان یک کاهنده درد در کاهش درد استئوآرتریت زانو می‌باشد.
روش کار: ما یک کارآزمایی یک سوکور با 60 میلی‌گرم دولوکستین و 500 میلی‌گرم گلوکزامین را روی 60 بیمار مبتلا به استئوآرتریت دردناک زانو انجام دادیم. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. این دو گروه مشابه بودند و شش هفته دولوکستین یا گلوکزامین دریافت کردند. پیامد اندازه‌گیری‌ شده کاهش شدت درد پس از شش ماه در بیمارانی که در مطالعه شرکت کردند بود. علایم با شاخص WOMAC امتیازدهی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تست‌های فیشر، تی‌تست و من ویتنی توسط فردی که از نتایج بی­اطلاع بود، انجام شد.
یافته‌ها: 28 بیمار در گروه دلوکستین و 29 بیمار در گروه گلوکزامین سولفات مطالعه را تکمیل کردند. سن بیماران در گروه دلوکستین برابر با 0/3±  65/47سال و در گروه گلوکوزامین برابر با 0/4±  65/55سال بود (0/384 = P-value). تفاوت آماری معناداری بین دو گروه قبل از مداخله یافت نشد (0/5 < P-value). تفاوتی در توزیع جنسیتی بین دو گروه وجود نداشت (0/91 = P-value). امتیاز WOMAC در گروه دولوکستین در مقایسه با گلوکزامین کاهش معنا‌داری داشت (0/05 > p). همچنین  مشخص شد که شاخص‌های درد به طور معناداری در گروه دلوکسیتین به مقدار بیشتری کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: دولوکستین به طور قابل توجهی شدت درد را در امتیاز‌دهی WOMAC کاهش یافته نشان می‌دهد و می‌تواند به عنوان یک درمان پیشنهادی برای درد استئوآرتریت در نظر گرفته شود.