جلد 30، شماره 4 - ( زمستان 1385 )                   جلد 30 شماره 4 صفحات 289-285 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shirazian N, , Hedayati M, Aliasgari A, Azizi F. Thyroid antibodies in patients with differentiated thyroid carcinoma. Research in Medicine 2006; 30 (4) :285-289
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-328-fa.html
شیرازیان ناهید، هدایتی مهدی، علی‌عسگری علی، عزیزی فریدون. آنتی‌بادی‌های تیروئید در بیماران با سرطان دیفرانسیه تیروئید در تهران. پژوهش در پزشکی. 1385; 30 (4) :285-289

URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-328-fa.html

آنتی‌بادی‌های تیروئید در بیماران با سرطان دیفرانسیه تیروئید در تهران
ناهید شیرازیان ، مهدی هدایتی ، علی علی‌عسگری ، فریدون عزیزی
، azizi@erc.ac.ir
چکیده:   (10344 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به اهمیت آنتی‌بادی‌های تیروئید در پیگیری بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید، این مطالعه به‌منظور بررسی آنتی‌بادی‌های تیروئید در تهران طراحی شد. روش بررسی: در مطالعه‌ای مقطعی از 157 بیمار مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید که به یک مطب خصوصی و مرکز رادیوایزوتوپ بیمارستان شریعتی طی سال‌های 1379-1378 مراجعه نمودند و نیز به طور تصادفی اطلاعات مربوط به 434 داوطلب سالم از مطالعه تیروئید تهران استخراج شد. در هر دو گروه آنتی‌تیروگلوبولین و آنتی‌پراکسیداز با کیت RADIM ایتالیا اندازه‌گیری شده و مقادیر سرمی بیشتر از 150 ‌واحد در میلی‌لیتر درمورد آنتی‌تیروگلوبولین و بیشتر از 100 ‌واحد در میلی‌لیتر در مورد آنتی‌پراکسیداز، به عنوان تیتر مثبت تلقی شد. در مرحله بعد گروه بیمار بسته به فاصله زمانی نمونه‌گیری از آخرین مداخله (جراحی یا دریافت ید رادیواکتیو) به 2 زیر گروه قبل از شش ماه و بعد از 6 ماه تقسیم شدند. سطح سرمی و فراوانی آنتی‌بادی‌ها در گروه بیمار و زیر گروه‌های آن با گروه کنترل مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین سطح سرمی آنتی‌تیروگلوبولین در گروه مورد 111±290 ‌واحد در میلی‌لیتر و در گروه شاهد 111±405 واحد در میلی‌لیتر بود. میانگین سطح سرمی آنتی‌پراکسیداز در گروه مورد 46±257 واحد در میلی‌لیتر و در گروه شاهد 73±302 واحد در میلی‌لیتر بود. آنتی‌تیروگلوبولین مثبت در 21 بیمار (4/13%) و در 65 نفر از گروه شاهد (15%) یافت شد (NS). فراوانی آنتی‌پراکسیداز مثبت در گروه بیمار و گروه کنترل به ترتیب 6 (8/3%) و 42 (7/9%) نفـــر بــــود (02/0=P). فراوانی موارد مثبت آنتی‌تیروگلوبولین بین گروه‌های زیر 6 ماه و بالای 6 ماه در گروه مورد از نظر آماری معنی ‌دار بود (005/0P=). فراوانی موارد مثبت آنتی‌پراکسیداز در گروه بعد از 6 ماه تفاوت معنی‌داری با گروه کمتر از 6 ماه (028/0P=) و گروه کنترل (05/0P=) داشت. نتیجه‌گیری: شیوع آنتی‌بادی‌های تیروئید در این مطالعه بیشتر از جمعیت عمومی نبود ولی شیوع این آنتی‌بادی‌ها تا 6 ماه پس از مداخله درمانی به‌طور معنی‌داری بیشتر از زمانی بود که بعد از 6 ماه از آخرین مداخله نمونه‌گیری صورت گرفته بود.
واژه‌های کلیدی: سرطان دیفرانسیه تیروئید، آنتی‌بادی‌های ضد تیروئید
متن کامل [PDF 199 kb]   (14211 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1386/6/31 | انتشار: 1385/9/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb