دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس ، ahmadif@modares.ac.ir
چکیده: (14766 مشاهده)
سابقه و هدف: علیرغم پیشرفتهای صورت گرفته در خصوص مراقبت از بیماران دیالیزی طی چند دهه اخیر، این بیماران سطوح بالایی از تنش روانی، اضطراب و افسردگی را تجربه میکنند. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر میزان اسنرس، اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی طراحی و اجرا گردید.
روش بررسی: در این پژوهش نیمهتجربی که به صورت قبل و بعد انجام شد، 38 بیمار مبتلا به بیماری مرحله انتهایی کلیه در سال 1385 در همدان مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اختصاصی استرس، اضطراب و افسردگی (DASS21)، و اطلاعات دموگرافیک بود. پژوهشگر در مرحله اول پژوهش (قبل)، مرحله آشناسازی را انجام داد و پرسشنامه تکمیل شد. پس از اتمام مرحله اول پژوهش، بلافاصله پژوهشگر اقدام به اجرای مداخله در قالب مدل مراقبت پیگیر در مرحله دوم پژوهش بر روی همان گروه نمود. سپس دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون آماری t زوجی و آزمون آماری کایدو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: تجزیه و تحلیل دادهها، بین میانگین امتیازات استرس، اضطراب و افسردگی نمونههای پژوهش قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری را نشان داد (0001/0>P).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که با اجرای مدل مراقبت پیگیر، تفاوت معنیداری در سطوح امتیازات استرس، اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی ایجاد میشود، بهطوری که اجرای این مدل مراقبتی با بهبود وضعیت زندگی بیماران همودیالیزی همراه است.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1386/7/8 | انتشار: 1385/9/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول