، anissian@iau-abhar.ac.ir
چکیده: (10741 مشاهده)
سابقه و هدف: تغییرات ساختمانی پس از مرگ بافتی، یکی از مشکلات تکنیکهای تشخیصی در پاتولوژی و بافتشناسی محسوب میشوند. در این مطالعه، اثرات امواج مایکروویو، جهت سرعت بخشیدن به تثبیت بافت و ممانعت از اثرات تخریبی اتولیز پس از مرگ در بافت، مورد ارزیابی قرار گرفت.
روش بررسی: تعداد 24 قطعه جوجه، انتخاب و به طور تصادفی به 8 گروه سهتایی تقسیم شدند. همه جوجهها در یک زمان کشته شده و کلیه هر گروه، در ساعتهای صفر، 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 25 پس از مرگ، خارج و مورد آزمایش قرار گرفت. در هر حیوان، کلیه راست، با استفاده از روش رایج، در محلول فرمالین 10% بافرشده، تثبیت شد (شاهد) ولی کلیههای چپ، پس از تاباندن امواج مایکروویو، تحت عملیات تثبیت بافت قرار گرفتند. نمونهها، پس از آبگیری، شفافسازی و آکندگی، با پارافین، قالبگیری شده و از آنها برشهایی با ضخامت 5 میکرون تهیه شد. برشهای بافتی، پس از رنگآمیزی، به وسیله میکروسکپ نوری مورد مطالعه و بررسی توصیفی قرار گرفتند.
یافتهها: تغییرات مورفولوژیک و ساختاری بافتی در طی 20 ساعت اول پس از مرگ بافت، در نتیجه استفاده از هر دو روش، مشابه بود. لیکن در نمونههای تهیهشده در ساعت 25 بعد از مرگ، بافتهای پایدارشده توسط روش رایج، دچار تغییرات ساختاری پس از مرگ شده بودند؛ در حالی که بافتهایی که پس از تابش امواج مایکروویوو، تثبیت شده بودند، تا حد بیشتری ساختمان طبیعی خود را حفظ نموده بودند.
نتیجهگیری: در مورد بافتهایی که تا 25 ساعت از مرگ آنها میگذرد، استفاده از امواج مایکروویو قبل از تثبیت، ضمن تسریع نفوذ ماده تثبیتکننده به داخل بافت، با متوقفساختن روند تجزیه بافت، موجب حفظ نسبی ساختمان طبیعی بافت شده بود. پیشنهاد میشود مطالعات تکمیلی دیگری با استفاده از تکنیکهای ارزیابی کامپیوتری تصاویر بافتی به کمک نرمافزارهای مربوط، ایمونوهیستوپاتولوژی و میکروسکوپ الکترونی انجام شوند.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1387/11/19 | انتشار: 1387/6/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول