، Masoudyy2003@yahoo.com
چکیده: (52000 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: استفاده از آتل و بیحرکتی اندام پس از ترمیم تاندونها بخشی از درمان روتین آسیب تاندونها است، اما در خصوص مدت زمان بیحرکتی اندام اختلاف نظر وجود دارد، زیرا بخشی از عوارض آسیب تاندون به بیحرکتی طولانیمدت عضو آسیب دیده باز میگردد. لذا در این مطالعه حرکت زودرس و بیحرکتی طولانی به دنبال ترمیم تاندونهای فلکسور انگشتان دست مورد مقایسه قرار گرفت.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، 240 بیمار مبتلا به آسیب حاد تاندونهای فلکسور عمقی انگشتان دست در Zone II وارد مطالعه شدند. بیماران دچار آسیب همزمان تاندونهای اکستانسور دست، آسیب همزمان هر دو سطح دست، شکستگی استخوان در عضو مبتلا و آسیب عصبی همزمان از مطالعه خارج شدند. تمام بیماران تحت عمل جراحی تاندون به روشهای معمول قرار گرفتند. در 48 بیمار (گروه مورد) بیحرکتی عضو آسیب دیده پس از 14 روز برداشته شد، اما در 192 بیمار (گروه شاهد) بیحرکتی عضو تا 28 روز ادامه داشت. پس از اتمام بیحرکتی، هر دو گروه به مدت 3 ماه تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند. در پایان سه ماه عملکرد عضو با روش Buck-Gramcko ارزیابــی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها: این مطالعه روی 240 نفر و 252 تاندون (185 تاندون در گروه شاهد 185 و 67 تاندون در گروه مورد) انجام شد. در گروه شاهد، عملکرد عالی در 72 درصد، خوب در 17 درصد، متوسط در 6 درصد و ضعیف در 5 درصد موارد مشاهده شد، در حالی که نوع عملکرد درگروه مورد به ترتیب 67، 16، 9 و 8 درصد بود (NS). درگروه مورد 2 مورد ( 3 درصد) درطی مدت فیزیوتراپی و پیگیری دچار پارگی کامل شدند که مجدداً تاندون ترمیم گردید.
نتیجه گیری: حرکت دادن عضو پس از 14 روز نتایج درمانی قابل قبولی داشته و درصورت وجود تیم فیزیوتراپی مناسب و همکاری بیمار و خانواده، میتوان بیحرکتی عضو را به 3 – 2 هفته کاهش داد.
واژگان کلیدی: ترمیم تاندون، حرکت زودرس، Buck-Gramcko
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
ارتوپدی دریافت: 1388/7/11 | انتشار: 1388/2/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول