، n.mosy33@yahoo.com
چکیده: (12512 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: با توجه به عدم پاسخ قابل قبول زایمان زودرس به درمان با توکولیتیکها و احتمال عدم موفقیت آنتیبیوتیکها به دلیل لیز شدن باکتریها و آزاد شدن اندوتوکسینها و به منظور تعیین تاثیر افزودن آنتیپروستاگلاندین (ایندومتاسین) به ترکیب آنتیبیوتیکی مناسب (مترونیدازول- اریترومایسین ) و بررسی تاثیر آنها در مهار زایمان زودرس ایدیوپاتیک، این مطالعه انجام گرفت.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 49 خانم باردار با سن حاملگی 34-26 هفته با علایم زایمان زودرس ایدیوپاتیک بطور تصادفی به دو گروه مورد ( 25 نفر) و شاهد (24 نفر) تقسیم شده و از نظر سن حاملگی، تاخیر زایمان برای 24 ساعت و ادامه حاملگی تا 37 هفته، وزن تولد و میزان نیاز نوزاد به NICU ارزیابی شدند. دادهها با استفاده از آزمونهای کایدو، آزمون دقیق فیشر و آزمون t تحلیل شدند.
یافته ها: تاخیر 24 ساعته زایمان در 84 درصد گروه مورد و 2/79 درصد گروه شاهد مشاهده شد (NS). میانگین وزن نوزادان در گروه مورد 863±2273 گرم و در گروه شاهد 529±2011 گرم بود (NS). فراوانی نرسیدن به 37هفته حاملگی درگروه مورد و شاهد به ترتیب 32 و 8/20 درصد بود (NS). تعداد نوزادانی که به علت پرهماچوریتی مردند، در دو گروه یکسان بود.
نتیجه گیری: به نظر میرسد افزودن آنتیپروستاگلاندین (ایندومتاسین) به آنتیبیوتیک (مترونیدازول- اریترومایسین) تاثیری بر مهار روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک ندارد.
واژگان کلیدی: زایمان زودرس، آنتیبیوتیک، ایندومتاسین، پیامد پرهناتال.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
دریافت: 1388/7/11 | انتشار: 1388/2/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول