پژوهش در پزشکی

  سابقه و هدف : بهبود شرایط محیط کشت جنین به دلیل اهمیتی که در تکنیک های پیشرفته درمان نازایی دارد ، مورد توجه وسیع محققان می باشد. فراهم آوردن شرایط لازم برای امکان عبور جنین ها از مرحله حساس ایست رشد می تواند به عنوان یکی از معیارهای مهم ارزیابی کیفیت محیط کشت مورد توجه قرار گیرد. یکی از تکنیک های مهم برای بهینه کردن شرایط محیط کشت استفاده از روش هم کشتی ( Coculture ) می باشد. ‌در این تحقیق تاثیر هم کشتی سلول های گرانولوزا بر تکوین جنین های یک سلولی موش مورد بررسی قرار گرفت.

  مواد و روشها : جنین های یک سلولی از موش های سوری به دنبال تحریک تخمدانی توسط HMG و hCG به دست آمدند. سلول های گرانولوزا با استفاده از هیالورونیداز 1/0 درصد از سلول های تخم جدا شده و با استفاده از روش پرکل به طور نسبی از سلول های خونی پاکسازیشدند. جنین ها در محیط هامز F10 ( گروه شاهد) و محیط هامز F10 با هم کشتی سلول های گرانولوزا ( گروه مورد ) به مدت 120 ساعت کشت داده شدند.

  یافته‌ها: 4/22% از جنین های کشت داده شده در محیط هم کشتی مرحله ایست رشدی را پشت سرگذاشتند در حالی که این نسبت به طور معنی دار در گروه شاهد کمتر بوده است ( 8/12% ، 05/0‍ p< ). همچنین در گروه هم کشتی نسبت بالاتری از جنین هایی که مرحله ایست رشدی را پشت سر گذاشته بودند با ادامه رشد به مرحله بلاستوسیست رسیدند (2/11% در مقابل 4/2%، 05/0 p< ).

  نتیجه‌گیری و توصیه‌ها : بر اساس یافته های این تحقیق می توان گفت که سیستم هم کشتی سلول های گرانولوزا شرایط مناسب تری را درمقایسه با محیط کشت هامز F10 برای تکوین جنین ها فراهم می آورد.