جلد 34، شماره 2 - ( 5-1389 )                   جلد 34 شماره 2 صفحات 97-92 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fathololoumi M R, Delkhah Akbar L, Ramezankhani O, Nouhi S, Fattahi Bafghi A, Goljanian A. Comparison of systemic and local corticosteroids on the clinical and laboratory parameters in patients with perennial allergic rhinitis . Research in Medicine 2010; 34 (2) :92-97
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-759-fa.html
العلومی محمد رضا فتح، دلخواه اکبری، لیلا، رمضانخانی عذرا، نوحی سعیداله، فتاحی بافقی علی، گلجانیان علی. مقایسه اثر کورتیکوستروئید سیستمیک و موضعی بر علائم بالینی و آزمایشگاهی مبتلایان به رینیت آلرژیک سالانه. پژوهش در پزشکی. 1389; 34 (2) :92-97

URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-759-fa.html

مقایسه اثر کورتیکوستروئید سیستمیک و موضعی بر علائم بالینی و آزمایشگاهی مبتلایان به رینیت آلرژیک سالانه
محمد رضا فتح العلومی ، لیلا دلخواه اکبری، ، عذرا رمضانخانی ، سعیداله نوحی ، علی فتاحی بافقی ، علی گلجانیان
، drnoohi_s@yahoo.com
چکیده:   (14610 مشاهده)
سابقه و هدف: علی رغم اینکه کورتیکوستروئیدها یک گزینه درمانی در درمان رینیت آلرژیک هستند، هنوز در انتخاب نوع کورتیکوستروئید مصرفی برای بهبود علائم اتفاق نظر وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دو نوع کورتیکوستروئید سیستمیک و موضعی بر علایم بالینی و ایمونوگلوبین E (IgE) سرم در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک سالانه انجام گردید. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی اتفاقی، 86 بیمار در دو گروه 43 نفری مورد بررسی قرار گرفتند. برای گروه اول، قرص پردنیزولون (کورتیکواستروئید سیستمیک) و برای گروه دوم اسپری بینی بکلومتازون (کورتیکوستروئید موضعی) تجویز گردید. سطح سرمی IgEو علایم آلرژی، قبل و بعد از درمان بصورت یک سوکور ارزیابی و ثبت گردید. میانگین IgE سرم در داخل هر گروه با آزمون t زوجی و بین دو گروه پس از درمان با آنالیزکوواریانس؛ تفاوت توزیع افراد از نظر علائم بالینی بین دو گروه با استفاده از آزمون کای دو و Mantel-Haenszel و تغییر وضعیت علایم بالینی در پایان درمان نسبت به قبل از درمان در داخل هرگروه با آزمون McNemar بررسی شد. یافته ها: میزان IgE سرم در هر دو گروه پس از درمان کاهش معنی داری داشت. با تعدیل اثر میانگین IgE قبل از درمان، مقدار IgE سرم بعد از گرفتن درمان، در گروه درمان سیستمیک کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان موضعی داشت (05/0P<). پس از تعدیل اثر وضعیت متغیرها قبل از درمان، خارش چشم و عطسه در گروه درمان سیستمیک کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان موضعی )05/0 (P<و احتقان بینی در گروه درمان موضعی کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان سیستمیک داشت )001/0(P<. نتیجه گیری: کورتیکوستروئیدهای سیستمیک در بهبود علایم عطسه و خارش چشم اثربخشی بیشتری نسبت به کورتیکوستروئید موضعی و در بهبود احتقان بینی،کورتیکوستروئیدهای موضعی اثربخشی بیشتری نسبت به کورتیکوستروئیدهای سیستمیک دارند. واژگان کلیدی: کورتیکوستروئید، رینیت آلرژیک سالانه، درمان.
واژه‌های کلیدی: کورتیکوستروئید، رینیت آلرژیک سالانه، درمان
متن کامل [PDF 175 kb]   (22323 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: گوش و حلق وبینی - شنوایی سنجی
دریافت: 1389/10/7 | انتشار: 1389/4/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb