پژوهش در پزشکی

  سابقه و هدف : امروزه تزریق مواد هیدروکربنی بعنوان یک روش عجیب اقدام به خودکشی مطرح است هر چند در حوادث خانگی و صنعتی هم گزارش می ­ شود . نظر جراحان در برخورد با سلولیت شیمیایی و عوارض ناشی از آن متفاوت و بحث برانگیز می ­ باشد. این تحقیق با هدف بررسی اقدامات جراحی انجام شده در بیمارانی که ب ه تزریق مواد هیدروکربنی مبادرت کرده ­ اندو ارائه راهکار عملی برای درمان آنها بر روی بیماران مراجعه ­ کننده به بخش جراحی بیمارستان لقمان حکیم صورت گرفت.

  روش بررسی : در این مطالعه توصیفی، 21 بیمار که با تزریق مواد هیدروکربنی در فاصله سالهای 84-1380به بیمارستان مراجعه کرده بودند، وارد شدند.

  یافته ­ ها : اکثریت بیماران مرد، مجرد و در گروه سنی 29-20 سال بودند. نیمی از مردان مورد مطالعه معتاد به مواد مخدر بودند. 6 بیمار دارای سابقه بیماری روانی ثابت شده و 5 بیمار دارای سابقه اقدام به خودکشی بودند. بیشترین ماده تزریقی بلوک­کننده­های کولین­استراز با حامل و پایه هیدروکربور (10مورد) بودند. اغلب موارد در ناحیه‌ قدام ساعد تزریق شده بود (15 مورد). بیشترین علامتی که بیماران با آن مراجعه نمودند، درد و تورم محل تزریق (21 مورد) و بیشترین نشانه حساسیت موضعی (21 مورد) و اریتم (17 مورد) بود. اکثریت بیماران دارای شمارش گلبول­های سفید بالا (18مورد) و گرافی سینه طبیعی بودند. 18 بیمار در سیر بیماری به عمل جراحی نیاز پیدا کردند. شایعترین عمل جراحی زودرس فاشیوتومی و دبریدمان (13 مورد) و شایعترین عمل دیررس انجام پیوند پوست بود (10 بیمار). بیشترین عارضه ناشی از تزریق پس از تحریک پوستی، ایجاد سندرم کمپارتمان بود. هیچ موردی از مرگ بیماران مشاهده نشد.

  نتیجه ­ گیری : کنترل دقیق موضع تزریق جهت تشخیص به موقع عوارض موضعی و بررسی اعضای بدن جهت شناسایی عوارض عمومی در این بیماران راهکار مناسبی می ­ باشد. علی ­ رغم درمانهای نگهدارنده اکثریت بیماران به دلیل ایجاد عوارض موضعی، به جراحی نیاز خواهند داشت .