سابقه و هدف: این مطالعه به منظور تعیین ارتباط میزان آلودگی هوا و بروز یا تشدید علائم نارسایی قلبی(HF) که منجر به بستری شدن بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 ‌شد انجام گرفت.
روش بررسی: این تحقیق با طراحی مورد-شاهدی (cass-control) برروی120بیمار مراجعه کننده به بیمارستان که مبتلا به HF تشخیص داده شدند و براساس دو شاخص 24 ساعت پس از بروز علائم و زمان بستری در بیمارستان، و همچنین 120نفر گروه شاهد انجام شد. پس از تکمیل اطلاعات بیماران، غلظت آلاینده های هوا شامل میزان ذرات معلق (PM10) و گازها (CO, NO2, SO2) در طی 2 روز قبل از بستری از سایت‌های هواشناسی موجود اخذ گردید. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های T test و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافته‌ها: شاخص PM10، CO، NO2 و SO2 در بیماران مبتلا و غیر مبتلا به HF اختلاف معنی‌داری داشت (001/0P<). بین سطح سرمی ESR و غلظت PM10 و NO2 ارتباط معنی دار، ولی بین غلظت SO2 ، CO و ESR ارتباط معنی‌دار مشاهده نشد. به علاوه غلظت آلاینده PM10 وCO نیز بر حسب سطح سرمی CRP اختلاف معنی‌داری داشت. غلظت NO2 و SO2 بر حسب سطح سرمی CRP و ICAM اختلاف معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری: ممکن است ارتباط قوی بین غلظت آلاینده های هوا و تشدید علائم نارسایی قلبی باشد.