پیش زمینه: میدان‌های الکترو‌مغناطیسی اطراف امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه  (رادیوفرکانس 900 مگاهرتز) به وجود می‌آید.  مطالعه‌های مختلف نشان  داده است که روابطی بین امواچ الکترومغناطیس و آسیب‌های عصبی و سرطانی وجود دارد. هدف ما در این مطالعه بررسی آثار رادیوفرکانس 900 مگاهرتز مذکور بر یادگیری و فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون ردکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در بافت مغز بود.

روش‌ها: توله موش‌های صحرایی ‌نژاد ویستار یک روزه  (P1) تحت شرایط  استاندارد نگهداری می‌شدند. در گروه آزمایشی توله‌موش‌های صحرایی از روز دوم  (P2) تا روز چهاردهم  (P14) هر روز به مدت  سه ساعت تحت رادیوفرکانس 900 مگاهرتز قرار گرفتند و موش‌های صحرایی شاهد نیز تحت همین شرایط بدون منبع مولد امواج قرار داشتند. در P22 موش‌های صحرایی نر از ماده جدا شدند و تحت شرایط استاندارد نگهداری شدند تا به P58 برسند. از P59 تا P61 موش‌ها هر روز سه بار تحت آموزش قرار گرفتند تا در روز P62 آزمون ماز آبی انجام شود. بعد از آزمون در P62 موش‌های صحرایی قربانی شدند و سرهای شان جدا شد. از طریق جدا‌سازی مغز بافت آن‌ها فعالیت آنزیم گلوتاتیون ردکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز مطالعه شد.

نتایج: رادیوفرکانس 900 مگاهرتز کار‌آیی حافظه فضایی را در موش‌های صحرایی کاهش  (8/3 ±0/35 ثانیه برای گروه شاهد در مقایسه با 0/3 ±1/47 ثانیه برای گروه درمعرض امواج) و زمان فریز حرکتی را در مقایسه با گروه شاهد افزایش دادند (48/0 ±5/2 ثانیه برای گروه شاهد در مقایسه با 85/1 ±1/9 ثانیه برای گروه درمعرض امواج). رادیوفرکانس 900 مگاهرتز به‌طور  معناداری میزان فعالیت گلوتاتیون ردکتاز  (6/54 درصد) و گلوتاتیون پراکسیداز  (5/51 درصد) را کاهش دادند.

نتیجه‌گیری: عدم تعادل بین فعالیت آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردکتاز در اثر قرار گرفتن در معرض میدان  تشعشع‌های تلفن همراه  به احتمال با یادگیری ارتباط داشته است و در پاتوژنز این بیماری دخالت دارد.