چکیده:
سابقه و هدف: افسردگی بعنوان ویروس سرما‌خوردگی قرن حاضر، امروزه بسیاری از انسان‌ها را درگیر نموده است. با توجه به گزارش های از موفقیت آمیز بودن درمان افسردگی با هیپنوتراپی در خارج از کشور و کاستی های همچون پژوهش های تجربی در این زمینه در ایران این پژوهش انجام گرفته است. بدین منظور تاثیر هیپنوتراپی در افسردگی اساسی در گروه ازمایش و استفاده از شیوه گفتگو در گروه گواه در یک درمانگاه خصوصی در تهران صورت پذیرفت.
مواد و روش  بررسی: در قالب یک طرح تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه، 26 فرد دچار علایم  افسردگی به صورت در دسترس و بر اساس مصاحبه بالینی DSM-IV انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش پس ازتعیین بر اساس تئوری خوشه‌های شخصیتی اشپیگل‌ها و همچنین بر اساس استعداد و ظرفیت هیپنوتیزم‌پذیری مقیاس گروهی واترلو- استنفورد (1998) طی پنج جلسه پنج هفته‌ای هر هفته یک جلسه با تمرینات بین هفته‌ایبه صورت انفرادی تحت هیپنوتراپی قرار گرفته‌اند و در گروه گواه نیز با استفاده از گفتگو  تحت مراقبت اولیه به شیوه متعارف قرار داده شدند که البته بعد از پنج جلسه این گروه نیز مورد هیپنوتراپی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها در پنج هفته اولیه و مقایسه گروه های فوق از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.
یافته¬ها: افراد دو گروه 13 نفره مشابه بودند یعنی میزان افسردگی اولیه گروه گواه 9/5±08/18 و در گروه آزمایشی2/7±54/17 (9/0P<) که پس از پنج هفته در گروه گواه 5/4±5/16و درگروه آزمایش تحت هیپنوتراپی به مقدار 8/1±62/2 کاهش یافت (001/0P<).
نتیجه¬گیری: به نظر می¬رسد که هیپنوتراپی می تواند موجب کاهش افسردگی گردد لذا با توجه به اثر بخشی هپینوتراپی در کاهش افسردگی بیماران می توان از نتایج این پژوهش در راستای اهداف درمانی استفاده نمود.