سابقه و هدف: امروزه با افزایش استفاده از آنتیبیوتیکها و نیز گسترش سویههای مقاوم، استفاده از ترکیبات طبیعی به عنوان جایگزین مواد سنتزی، با اثرات جانبی کمتر، اهمیت زیادی یافته است. از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی خاصیت ضدمیکروبی عصارههای اتانولی 7 گیاه دارویی چای سبز Camellia( زیرره)، Mentha pulegium) پونه)، Ziziphora clinopodioides) کاکوتی)، Thymus transcaspicus) خراسانی آویشن، sinensis) برر) Mentha piperita)فلفلری نعنرا و) Ocimum basilicum var. purpurascence) برنفش ریحان)، Cuminum cyminum) سبز و Salmonella enterica TA100 (PTCC 1709) و Escherichia coli Famp (ATCC 700891) براکتری سرویه سره روی .بود Pectobacterium caratovorum
مواد و روش بررسی:  تحقیق از نو تجربی و به صورت vitro in انجام شد. عصارههرای گیاهران مرذکور بره روش مسراسریون نخیسراندن تهیره و اثرر ضدمیکروبی با دو روش انتشار دیسکی و چاهک در غلطتهای 1/3 ،2/3 ،4/3 ،8/3 و 1 میلیگرم بر میلیلیتر بررسی شد. متغیرهای این پرووهش شرامن نرو عصاره، غلظتهای مختلف عصارهها و سویههای مختلف باکتری بود و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها: عصاره گیاهی چای سبز در هر دو روش مورد بررسی دارای بالاترین قطر هاله عدم رشد در هر سه سویه باکتری بود به طوریکه عصاره چای سبز برا غلظت 8/3 و 1 میلیگرم بر میلیلیتر، بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را نسبت به سایر عصارههای مذکور دارا بود. باکتری اشرشریاکلی کمتررین و پکتوبراکتریوم بیشترین مقاومت به عصارهها را نشان دادند.
نتیجه گیری: به نظر میرسد که نو و غلظتهای مختلف عصارهها و نو باکتری بر میزان هاله عدم رشد تاثیر دارد و با افزایش غلظت عصاره ها در هرر دو روش انتشار دیسکی و چاهک افزایش مییابد. میزان قطر هاله عدم رشد در روش انتشار چاهک، بالاتر از روش انتشار دیسکی میباشد.