سابقه و هدف : لیکن پلان بیماری التهابی خارش داری است که پوست و فولیکولهای مو و سطوح مخاطی را درگیر می نماید. برای قطعی شدن تشخیص بالینی گاهی اوقات نیاز به تأیید تشخیص توسط یافته های آسیب شناسی است که در 90% موارد شش یافته آسیب شناسی کلاسیک بیماری که شامل هیپر گرانولوز، آکانتوز، طولانی شدن رت ریج، دژنرسانس منتشر لایه بازال و ارتشاح باند شکل لنفوسیت در درم می باشند کمک کننده بوده و ملاک تشخیص پاتولوژی قرار می گیرند. 

مواد و روش‌ها : این مطالعه 200 گزارش پاتولوژی را که از نمونه های 114 مرد و 86 زن بر داشته شده بود مورد بررسی قرار داده است. گزارش‌ها مربوط به بیمارانی بوده اند که یافته‌ها از نظر آسیب شناسی برای تشخیص قطعی بیماری لیکن پلان کافی بوده است.

یافته‌ها : در این مطالعه شایع ترین یافته آسیب شناسی، ارتشاح لنفوسیتی (باند یاکانونی شکل) بوده است، در حالی که دست نخوردن لایه بازال کمترین یافته گزارش شده بود. در 30% بیماران تشخیص لیکن پلان مبتنی بر مشاهده شش یافته کلاسیک بیماری بود. نمونه برداری در 18% موارد از ضایعات مصاطی و در 82% موارد از قسمتهای مختلف پوست بوده است. بین انواع یافته های آسیب شناسی با جنس و سن بیماران ارتباط آماری شکل در ضایعات مخاطی لیکن پلان در مقایسه با ضایعات پوستی بیشتر دیده شد که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0> p ).

نتیجه گیری و توصیه‌ها : متأسفانه در امر تشخیص پاتولوژیک بیماری لیکن پلان ضعف های فراوانی وجود دارد. مطالعات جامع تری در این خصوص توصیه می شود.