جلد 44، شماره 2 - ( 3-1399 )                   جلد 44 شماره 2 صفحات 351-346 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


-1 گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران -2 گروه علوم سلولی کاربردی دانشکده فناور یهای نوین دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، smmhashemi@sbmu.ac.ir
چکیده:   (3946 مشاهده)
چکیده:
سابقه و هدف: IBD بیماری چندین‌عاملی است که در دو عنوان عمومی بیماری کرون و کولیت اولسراتیو طبقه‌بندی می‌شود. تاکنون مدل‌های حیوانی ابزارهای گسترده‌ای برای شناسایی علل سببی این بیماری ارائه داده است. روش‌های متعددی از جمله استفاده از ترکیب‌های شیمیایی برای ایجاد مدل حیوانی کولیت معرفی شده‌اند. در این مطالعه، از سویه‌ موشی C57BL / 6 برای ایجاد کولیت با استفاده از دکستران سدیم سولفات (DSS) استفاده شد و به دلیل اثر این ماده در شدت علایم بالینی و بقای حیوانات، ‌آثار دوزهای مختلف 5/1، 2 و 3٪ DSS، برای ایجاد مدل موشی ارزیابی شد.
روش‌ها:در این مطالعه تجربی،  برای القای بیماری کولیت آزمایشگاهی، موش‌ها به چهار گروه مورد و شاهد ( در هر گروه پنج موش) تقسیم شده و DSS به مدت چهار روز به آب آشامیدنی موش‌ها اضافه شد و به مدت هفت روز با آب معمولی پیگیری شد. برای ایجاد مدل مزمن بیماری، این روند در سه دوره تکرار شد. تظاهر بالینی کولیت در موش‌ها از جمله: کاهش وزن بدن، خونریزی و اسهال به طور روزانه بررسی شد، موش‌ها در روز 34 قربانی شده و مورد بررسی‌های میکروسکوپی و ماکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج مطالعه با استفاده از نرم‌افزار Graphpad Prism نسخه پنج تجزیهو تحلیل و گزارش شد.
یافته‌ها: در گروه 3درصد DSS، بروز بالای مرگ و میر با علایم بالینی شدید مشاهده شد، چهار موش از پنج موش در گروه مطالعه، (05/0 >p-Value) ولی در گروه 5/1 درصد DSS تفاوت معنا‌داری در مقایسه با گروه سالم مشاهده نشد. همچنین استفاده از 2درصد DSS منجر به القای کولیت با علایم متوسط و بدون مرگ و میر در موش‌ها شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از 2درصد DSS، با پروتکل ارائه شده می‌تواند به عنوان یک دوز بهینه  سبب القای کولیت تجربی در موش C57BL/6 ماده شود.
 

متن کامل [PDF 965 kb]   (1952 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: ایمنی‌شناسی
دریافت: 1398/2/30 | پذیرش: 1398/5/9 | انتشار: 1399/3/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.