جلد 44، شماره 4 - ( 10-1399 )                   جلد 44 شماره 4 صفحات 612-607 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه ایمنی شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، yasamaryan@gmail.com
چکیده:   (2891 مشاهده)
سابقه و هدف: کارکنان شاغل در بخش آی سی یو از جمله افرادی هستند که بیش از سایرین در معرض مواجهه با باکتری اسینتوباکتربومانی قرار دارند. نظر به اینکه هدف از این مطالعه بررسی کارایی پنج پپتید ایمونوژنیک مشتق از پروتئین (ompA ( Outer Membrane Protein A اسینتوباکتر بومانی  به عنوان پپتیدهای کاندید واکسن  بود در این تحقیق حضور آنتی بادی علیه پپتیدهای مذکور در سرم این افراد بررسی شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 62 نمونه خون شامل پرستاران بخش ICU بیمارستان گنجویان دزفول و بیمارستان فیروز آبادی تهران و همچنین افراد سالم غیر مرتبط با عفونت های بیمارستانی بررسی شد. سرم افراد برای کاهش آنتی بادی های غیراختصاصی، در مواجه با لیزات باکتری اشریشیا قرار گرفت. برای تعیین نمونه های مثبت از نظر وجود آنتی بادی علیه اسینتوباکتر بومانی تست الایزا با لیزات اسینتوباکتر بومانی برای تمام نمونه ها انجام شد. نمونه های مثبت جدا شده و حضور آنتی بادی علیه پپتید های ایمونوژنیک طراحی شده، توسط الایزا ارزیابی شد.
یافته ها: پس از تعیین نقطه برش ) cut off ( برای تفکیک موارد مثبت و منفی مشخص شد که از 33 نمونه پرستاران بخش 75 ،ICU درصد دارای آنتی بادی علیه اسینتوباکتر بومانی (مثبت) و از 22 نمونه نرمال غیر شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی ۲۷درصد مثبت بودند. نتایج الایزا با استفاده از پپتیدهای ایمونوژنیک طراحی شده نشان داد که پپتید شماره ۵ بیشترین توانایی را برای واکنش با آنتی بادی موجود در سرم داراست.
نتیجه گیری: پرسنل شاغل در بخش های آی سی یو به دلیل در معرض قرارگرفتن مکرر و فراوان با اسینتو باکتر بومانی، واجد سطوح بالایی از آنتی بادی سرمی هستند، همچنین افراد غیر در معرض قرار گرفته نیز واجد سطوحی از آنتی بادی البته پایین تر از جمعیت در معرض هستند. نتایج الایزا با استفاده از پپتیدهای طراحی شده نشان داد که این پپتیدها کارایی مناسب به عنوان پپتیدهای کاندید واکسن را دارند.
متن کامل [PDF 544 kb]   (797 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: ایمنی‌شناسی
دریافت: 1398/7/19 | پذیرش: 1398/9/27 | انتشار: 1399/4/7

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.