جلد 44، شماره 4 - ( 10-1399 )
جلد 44 شماره 4 صفحات 539-532 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سارا درخشان 
، علی بیدمشکی پور ، رضا کوثری اصفهان ، مسعود وثوق ، لیلا منتظری ، محمد حسین قانیان ، محمد امین هاجری ، محمد آجودانیان ، عباس پیریایی 
، علی بیدمشکی پور ، رضا کوثری اصفهان ، مسعود وثوق ، لیلا منتظری ، محمد حسین قانیان ، محمد امین هاجری ، محمد آجودانیان ، عباس پیریایی
گروه مهندسی بافت و علوم سلولی کاربردی، دانشکد ه فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران--- گروه بیولوژی و علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، piryae@sbmu.ac.ir
چکیده: (3631 مشاهده)
سابقه و هدف: امروزه نیاز روزافزونی به مدل های آزمایشگاهی کبد برای بررسی مکانیسم بیمار یهای انسان، اثربخشی داروهای جدید و سم شناسی وجود دارد.مطالعه های پیشین نشان داد ه اند که هم کشتی هپاتوسیت ها با سلو لهای غیرپارانشیمی و حضور ماتریکس برون سلولی، به ویژه در شرایط کشت سه بعدی، میتواند سبب بهبود عملکرد هپاتوسیت ها شود. بنابراین هدف این مطالعه، ایجاد یک روش تکرارپذیر و مقرو ن به صرفه برای تولید انبوه ریزبافت های کبدی در شرایط آزمایشگاهی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ریزبافت های کبدی )با قطر 500 میکرومتر( با هم کشتی سلول های بنیادی مزانشیمی انسان، سلو لهای اندوتلیالی ورید بندناف انسان و سلول های رده کبدی Huh-7 ، در یک بستر هیدروژلیِ حاصل از ماتریکس برو ن سلولی کبد و آلژینات، تولید شدند. سپس زنده مانی سلو لها، قابلیت ذخیره گلیکوژن و فعالیت آنزیم سیتوکروم P450 آن ها در روز 28 ارزیابی شد. بیان ژن های اختصاصی کبدی( ALB, SULT1A1 ) در روز های 1 و 14 و میزان ترشح آلبومین و اوره در روزهای 1، 7، 14 ، 21 و 28 بررسی شد. علاوه برآن، حساسیت ریزبافت ها به سمّیت حاد دارویی ناشی از متفورمین و دیکلوفناک و همچنین اتانول ارزیابی شد. کشت دوبعدی سلو لهای Huh-7 نیز به عنوان گروه کنترل لحاظ شد.
یافته ها: اکثر سلو لهای ریزبافت ها تا روز 28 زنده بوده و ضمن ذخیره سازی گلیکوژن، قابلیت القاء پذیری سیتوکروم را تا هفت برابر فعالیت پایه داشتند. بیان ژ نهای ALB و SULT1A1 در ریزبافت ها، در روز 14 نسبت به گروه کنترل افزایش معن اداری ( p<0.05 ) یافته بود. ترشح آلبومین و اوره نیز در همه زمان های نمونه برداری، در ریزبافت های کبدی به طور معنا داری ( p<0.05 ) بالاتر از گروه کنترل بود. علاوه برآن، ریزبافت های کبدی نسبت به گروه کنترل، به سمّیت دارویی و الکل )در برخی غلظت ها( حساسیت بیشتری ( p<0.05 ) را نشان می دادند.
نتیجه گیری: به نظر می رسد ریزبافت های کبدی حاصله می توانند به عنوان مدل آزمایشگاهی مناسب و دارای عملکرد برای کبد درنظر گرفته شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ریزبافت های کبدی )با قطر 500 میکرومتر( با هم کشتی سلول های بنیادی مزانشیمی انسان، سلو لهای اندوتلیالی ورید بندناف انسان و سلول های رده کبدی Huh-7 ، در یک بستر هیدروژلیِ حاصل از ماتریکس برو ن سلولی کبد و آلژینات، تولید شدند. سپس زنده مانی سلو لها، قابلیت ذخیره گلیکوژن و فعالیت آنزیم سیتوکروم P450 آن ها در روز 28 ارزیابی شد. بیان ژن های اختصاصی کبدی( ALB, SULT1A1 ) در روز های 1 و 14 و میزان ترشح آلبومین و اوره در روزهای 1، 7، 14 ، 21 و 28 بررسی شد. علاوه برآن، حساسیت ریزبافت ها به سمّیت حاد دارویی ناشی از متفورمین و دیکلوفناک و همچنین اتانول ارزیابی شد. کشت دوبعدی سلو لهای Huh-7 نیز به عنوان گروه کنترل لحاظ شد.
یافته ها: اکثر سلو لهای ریزبافت ها تا روز 28 زنده بوده و ضمن ذخیره سازی گلیکوژن، قابلیت القاء پذیری سیتوکروم را تا هفت برابر فعالیت پایه داشتند. بیان ژ نهای ALB و SULT1A1 در ریزبافت ها، در روز 14 نسبت به گروه کنترل افزایش معن اداری ( p<0.05 ) یافته بود. ترشح آلبومین و اوره نیز در همه زمان های نمونه برداری، در ریزبافت های کبدی به طور معنا داری ( p<0.05 ) بالاتر از گروه کنترل بود. علاوه برآن، ریزبافت های کبدی نسبت به گروه کنترل، به سمّیت دارویی و الکل )در برخی غلظت ها( حساسیت بیشتری ( p<0.05 ) را نشان می دادند.
نتیجه گیری: به نظر می رسد ریزبافت های کبدی حاصله می توانند به عنوان مدل آزمایشگاهی مناسب و دارای عملکرد برای کبد درنظر گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: مدل برون تنی کبد، سمّیت دارویی، ماتریکس برون سلولی، مهندسی بافت، سلول بنیادی مزانشیمی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم سلولی( سلولی مولکولی، سلول های بنیادی)
دریافت: 1398/9/7 | پذیرش: 1398/10/8 | انتشار: 1399/4/7
دریافت: 1398/9/7 | پذیرش: 1398/10/8 | انتشار: 1399/4/7
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |